beknąć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈbɛknɔ̃ɲʨ̑], AS: [beknõńć], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą ,
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. bekać)

(1.1) aspekt dokonany od: bekać

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) pot. ponieść karę
(2.2) gw. więzienna ponieść karę[1]
odmiana:
(1.1, 2.1-2)
przykłady:
(2.1) A jakby życzliwa nie była, to się jej drugie oczko wyjmieciągnął z uśmiechemi potem dobrze przechędoży. Za gwałt można beknąć, ale ślepa sprawców nie wskaże.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bek mrz, beknięcie n, bekanie n
czas. bekać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: bekać
źródła:
  1. Maciej Szaszkiewicz, Słownik gwary więziennej, w: Tajemnica grypserki. Cz. II, Kraków 1997, s. 186.
  2. Artur Baniewicz, Smoczy pazur, 2003
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.