begegnen (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [bəˈɡeːɡnən]

​ ​

znaczenia:

czasownik słaby, nieprzechodni

(1.1) spotkać (się), napotkać, natrafić, zetknąć się, pojawić się naprzeciw

(1.2) traktować, potraktować, odnieść się, odnosić się

odmiana:

(1.1)^[1] begegn|en (begegnet), begegnete, begegnet (sein)

przykłady:

(1.1) Gestern bin ich ihr zufällig auf der Straße begegnet. → Wczoraj przypadkowo napotkałam/napotkałem ją na ulicy.

(1.1) So etwas ist mir noch nie begegnet. → Z czymś takim jeszcze nigdy się nie zetknęłam/zetknąłem.

(1.2) Die Einheimischen sind mir sehr offen begegnet . → Tubylcy potraktowali mnie bardzo otwarcie.

składnia:

begegnen +Dat.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Begegnung ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: