becik (język polski)
becik (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈbɛʨ̑ik], AS: [bećik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) podłużna pierzynka dla niemowląt, zginana w połowie; zob. też becik w Wikipedii
- (1.2) zdrobn. od bet
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik becik beciki dopełniacz beciku[1] / becika[1] becików celownik becikowi becikom biernik becik beciki narzędnik becikiem becikami miejscownik beciku becikach wołacz beciku beciki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bet
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bet m, becikowe n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Federbettchen[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) конверт m
- źródła:
- 1 2 Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 32.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.