banicja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) karne wygnanie bez prawa powrotu

(1.2) przen. wykluczenie ze środowiska

odmiana:

przykłady:

(1.1) W średniowieczu na banicję mógł skazywać król lub cesarz.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. banit mos, banita mos, banitka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. bannitio → wygnanie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) banishment
• białoruski: (1.1) выгнанне n
• duński: (1.1) forvisning w, landsforvisning w; (1.2) bandlysning w, ekskommunikation w
• niemiecki: (1.1) Verbannung ż
• włoski: (1.1) bando m, confino m

źródła: