banita (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bãˈɲita], AS: [bãńita], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. człowiek skazany na banicję, wypędzony z ojczyzny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik banita banici dopełniacz banity banitów celownik banicie banitom biernik banitę banitów narzędnik banitą banitami miejscownik banicie banitach wołacz banito banici - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wygnaniec; przest. ekspatriant; daw. banit
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. banicja ż, banit m
- forma żeńska banitka
- czas. banitować
- przym. banicyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) выгнаннік m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.