wygnaniec (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś skazany na wygnanie, wypędzony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wygnaniec wygnańcy dopełniacz wygnańca wygnańców celownik wygnańcowi wygnańcom biernik wygnańca wygnańców narzędnik wygnańcem wygnańcami miejscownik wygnańcu wygnańcach wołacz wygnańcu
wygnańczewygnańcy depr. M. i W. lm: (te) wygnańce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) banita; przest. ekspatriant; daw. egzul
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wygnanie n
- forma żeńska wygnanka ż
- czas. wyganiać ndk., wygnać dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) exile, expatriate
- białoruski: (1.1) выгнаннік m
- chorwacki: (1.1) prognanik m
- rosyjski: (1.1) изгнанник m
- słowacki: (1.1) vyhnanec m
- włoski: (1.1) esule m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.