banderillero (język polski)
banderillero (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. uczestnik korridy wbijający w kark byka banderillę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik banderillero banderillerzy[1] / banderillerowie[2] dopełniacz banderillera banderillerów celownik banderillerowi banderillerom biernik banderillera banderillerów narzędnik banderillerem banderillerami miejscownik banderillerze banderillerach wołacz banderillero banderillerzy / banderillerowie depr. M. i W. lm: (te) banderillera[2] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. banderilla ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: toreador
- (1.1) zobacz też: banderillero • kapeador • matador • pikador
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) banderillero
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.