bakalaureat (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) eduk. osoba posiadająca najniższy anglosaski stopień uniwersytecki
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) daw. eduk. dawny najniższy uniwersytecki stopień naukowy
- (2.2) eduk. anglosaski najniższy uniwersytecki stopień naukowy[1]
- (2.3) eduk. międzynarodowa matura
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bakalaureat bakalaureaci dopełniacz bakalaureata bakalaureatów celownik bakalaureatowi bakalaureatom biernik bakalaureata bakalaureatów narzędnik bakalaureatem bakalaureatami miejscownik bakalaureacie bakalaureatach wołacz bakalaureacie bakalaureaci depr. M. i W. lm: (te) bakalaureaty - (2.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bakalaureat bakalaureaty dopełniacz bakalaureatu bakalaureatów celownik bakalaureatowi bakalaureatom biernik bakalaureat bakalaureaty narzędnik bakalaureatem bakalaureatami miejscownik bakalaureacie bakalaureatach wołacz bakalaureacie bakalaureaty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
-
- forma żeńska bakalaureatka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. baccalaureatus < łac. baccalaureus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (2.2) baccalaureate
- łaciński: (2.1) baccalaureatus m
- niemiecki: (1.1) Bakkalaureus m; (2.1) Bakkalaureat n; (2.2) Bakkalaureat n; (2.3) Bakkalaureat n
- źródła:
- ↑
Hasło „bakalaureat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.