baczność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbaʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [bačność]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
wykrzyknik
- (2.1) wojsk. harc. komenda nakazująca przyjąć postawę stojącą, wyprostowaną, z rękami wyciągniętymi wzdłuż ciała i przylegającymi do boków, stopami złączonymi
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik baczność dopełniacz baczności celownik baczności biernik baczność narzędnik bacznością miejscownik baczności wołacz baczności - (2.1) nieodm.
- przykłady:
- (2.1) Baczność, prezentuj broń!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (2.1) spocznij
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. baczenie n, niebaczność ż
- czas. baczyć ndk.
- przym. baczny
- przysł. bacznie, na baczność
- związki frazeologiczne:
- mieć się na baczności
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- chorwacki: (2.1) pozor
- czeski: (1.1) pozor n; (2.1) pozor! n
- hiszpański: (2.1) ¡firmes!
- niemiecki: (2.1) Achtung, stillgestanden
- nowogrecki: (2.1) ατενώς!, προσοχή!
- rosyjski: (2.1) смирно, руки по швам
- wilamowski: (1.1) öbaht ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.