błoneczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bwɔ̃ˈnɛʧ̑ka], AS: [bu̯õnečka], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od: błona
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błoneczka błoneczki dopełniacz błoneczki błoneczek celownik błoneczce błoneczkom biernik błoneczkę błoneczki narzędnik błoneczką błoneczkami miejscownik błoneczce błoneczkach wołacz błoneczko błoneczki - przykłady:
- (1.1) Te części każda z nich iest osobną błoneczką otulona: a każda błoneczka iest niby nitką do wierzchołka żołtka przymocowana.[1] (sic!)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. błona ż, błonka ż, nabłonek m, błonkówka ż
- przym. błoniasty
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ opis ptasiego jaja w: Jan Krzysztof Kluk Zwierząt domowych i dzikich osobliwie kraiowych historyi naturalney początki i gospodarstwo, tom 2. O ptastwie, Warszawa 1779, s. 77
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.