andrut (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈãndrut], AS: [ãndrut], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. zob. wafel
- (1.2) kulin. wafle przekładane masą, zwykle śmietankową lub kakaową
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik andrut andruty dopełniacz andruta andrutów celownik andrutowi andrutom biernik andrut andruty narzędnik andrutem andrutami miejscownik andrucie andrutach wołacz andrucie andruty - przykłady:
- (1.2) Moje ulubione to andruty śmietankowe.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. andrucik mrz
- przym. andrutowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) daw. „andrót” zamiast „on(d)rót” (z wstawionym d) < niem. ohne + Rot → (o waflu, opłatku) bez rumieńca, bez przyrumienienia[1][2]
- (1.2) od (1.1)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wafel
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.