amon (język polski)
amon (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈãmɔ̃n], AS: [ãmõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. jon utworzony przez połączenie atomu azotu z czterema atomami wodoru[1]; zob. też jon amonowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik amon amony dopełniacz amonu amonów celownik amonowi amonom biernik amon amony narzędnik amonem amonami miejscownik amonie amonach wołacz amonie amony - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) jon amonowy, jon amoniowy
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) jon
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) azot, wodór
- wyrazy pokrewne:
- przym. amonowy
- rzecz. amonowanie n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ammonium
- baskijski: (1.1) amonio
- bułgarski: (1.1) амоний m
- hiszpański: (1.1) amonio m
- nowogrecki: (1.1) αμμώνιο n
- słowacki: (1.1) amónium n
- węgierski: (1.1) ammónium
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.