afiksacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌafʲiˈksaʦ̑ʲja], AS: [afʹiksacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. tworzenie nowych wyrazów z innych, już istniejących; zob. też derywacja (językoznawstwo) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik afiksacja dopełniacz afiksacji celownik afiksacji biernik afiksację narzędnik afiksacją miejscownik afiksacji wołacz afiksacjo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) derywacja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prefiks mrz, postfiks mrz, fiksum n, fiksat mos, afiks m, fiks mrz, sufiks mrz, fiksacja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. afiks
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) афіксацыя ż
- bułgarski: (1.1) афиксация ż
- rosyjski: (1.1) аффиксация ż
- ukraiński: (1.1) афіксація ż
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.