Tisch (język niemiecki)

ein Tisch (1.1)

wymowa:

lp IPA: /tɪʃ/ lm /tɪʃə/

​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) stół

(1.2) karc. stolik (np. w brydżu)

temat słowotwórczy

(2.1) dotyczący stołu, stołowy

odmiana:

(1.1-2)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Tisch	die Tische
dopełniacz	des Tisches	der Tische
celownik	dem Tisch przest. dem Tische	den Tischen
biernik	den Tisch	die Tische

przykłady:

(1.1) Ich lege das Buch auf den Tisch. → Kładę książkę na stół.

składnia:

(2.1) w złożeniach Tisch + rzecz./przym. (np. Tischtennis, tischfertig)

kolokacje:

(1.1) Tischmanieren • Tischordnung • Tischtuch

synonimy:

(1.2) Dummy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Möbelstück

hiponimy:

(1.1) Abstelltisch • Arbeitstisch • Ausziehtisch • Eichentisch • Holztisch • Klapptisch • Marmortisch • Nebentisch • Pokertisch • Roulettetisch • Schreibtisch

holonimy:

meronimy:

(1.1) Tischblatt

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tischlerei ż, Tischler m, Tischlerin ż

zdrobn. Tischchen n, Tischlein n

czas. tischen, tischlern

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) swn. tisc < łac. discus^[2]

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Meble

źródła: