MON (język polski)
- wymowa:
- IPA: [mɔ̃n], AS: [mõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
skrótowiec, rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub rzad. nijaki[1][2]
- (1.1) = wojsk. adm. ministerstwo obrony narodowej; zob. też MON w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) w rodzaju męskim
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik MON MON-y dopełniacz MON-u MON-ów celownik MON-owi MON-om biernik MON MON-y narzędnik MON-em MON-ami miejscownik MON-ie MON-ach wołacz MON-ie MON-y - (1.1) w rodzaju nijakim nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik MON MON dopełniacz MON MON celownik MON MON biernik MON MON narzędnik MON MON miejscownik MON MON wołacz MON MON - przykłady:
- (1.1) MON jest obok MSWiA jednym z resortów siłowych.
- (1.1) Brytyjski MON ocenia, że Kreml próbuje zatuszować zakres ostatnich strat wojennych.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. monowski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: MSWiA • MSZ • MEN • MENiS
- (1.1) w nazwach konkretnych instytucji, rozwinięcie skrótowca zapisywane jest od dużych liter
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „MON” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 348.
- ↑ Hasło „MON” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 555.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.