Juno (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈjũnɔ], AS: [i ̯ũno], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) mit. rzym. zob. Junona
- (1.2) astr. planetoida o numerze katalogowym 3; zob. też (3) Juno w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) nieodm., blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Juno Juno dopełniacz Juno Juno celownik Juno Juno biernik Juno Juno narzędnik Juno Juno miejscownik Juno Juno wołacz Juno Juno - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) war. Junona
- (1.2) symbol. ⚵
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) bogini
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. juno ż
- war. Junona ż
- przym. junoński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. Junona; zobacz też: Indeks:Polski - Mitologia rzymska
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Junona
- źródła:
Juno (język angielski)
Juno (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) mit. rzym. Junona
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Juno (język niemiecki)
Juno (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) mit. rzym. Junona
- (1.2) astr. Junona, Juno
rzeczownik, rodzaj męski
- (2.1) czerwiec
- odmiana:
- (1.1-2)[1] blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik (die)[2][3]Juno dopełniacz (der) Juno
Junoscelownik (der) Juno biernik (die) Juno - (2.1)[4]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik der Juno die Junos dopełniacz des Juno
des Junosder Junos celownik dem Juno den Junos biernik den Juno die Junos - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (2.1) Juni m
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Göttin ż
- (1.2) Asteroid m
- (2.1) Monat m
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
- ↑ Wikibooks.pl, Użycie rodzajnika przy nazwach państw, miast i innych nazwach własnych
- ↑ Wikibooks.pl, Deklinacja imion i nazwisk
- ↑ Deklinacja rzeczowników w jęz. niemieckim
Juno (język słowacki)
Juno (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) mit. rzym. Junona[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik Juno dopełniacz Junóny celownik Junóne biernik Junónu miejscownik Junóne narzędnik Junónou - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. junónsky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Hasło „Juno” w: Pravidlá slovenského pravopisu, red. M. Považaj, Veda, Bratysława 2013 (wydanie IV), ISBN 978-80-224-1331-2. - ↑ Hasło „Juno” w: Slovník slovenského jazyka (1959–1968).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.