Benedictus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) imię męskie Benedykt^[1]

odmiana:

(1) Benedict|us, ~i (deklinacja II) blm

przykłady:

(1.1) Sancte Benedicte, ora pro nobis. → Święty Benedykcie, módl się za nami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Benedicta ż, benedictio ż, Benedictinus m, benedictiones ż, benedictor m, benedictum m

czas. benedico

przym. benedictus, Benedictinus, benedicus

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. benedictus → błogosławiony

źródłosłów dla alb. Benedikti, ang. Benedict, arab. بندكت, czes. Benedikt, est. Benedictus, franc. Benoît, hebr. בנדיקטוס, hiszp. Benito, niderl. Benedictus, isl. Benedikt, katal. Benedicte, katal. Benet, liguryjski Beneito, litew. Benediktas, łot. Bendiks, niem. Benedikt, pol. Benedykt, port. Benedito, sardyński Benedetto, słc. Benedikt, sycyl. Binidittu, ukr. Венедикт, wenec. Benéto, węg. Benedek, wł. Benedetto

uwagi:

źródła: