-nauta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈnawta], AS: [nau̯ta], zjawiska fonetyczne: u → ł 

​

znaczenia:

przyrostek

(1.1) oznaczający podróżnika przemierzającego jakąś przestrzeń

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	-nauta	-nauci
dopełniacz	-nauty	-nautów
celownik	-naucie	-nautom
biernik	-nautę	-nautów
narzędnik	-nautą	-nautami
miejscownik	-naucie	-nautach
wołacz	-nauto	-nauci
depr. M. i W. lm: (te) -nauty

przykłady:

(1.1) kosmonauta, akwanauta, cybernauta, aeronauta, chrononauta, selenonauta

składnia:

kolokacje:

(1.1) zobacz słowa kończące się na „-nauta”

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przyr. -nautyka, -nautka, -nautyczny

przedr. nauto-

rzecz. nautyka, Nautilus, nautilus, nautologia

przym. nautyczny, nautologiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ναύτης (naútēs) → żeglarz^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) -naut
• białoruski: (1.1) -наўт
• bułgarski: (1.1) -навт
• chorwacki: (1.1) -naut
• czeski: (1.1) -naut
• niemiecki: (1.1) -naut
• rosyjski: (1.1) -на́вт
• serbski: (1.1) -наут
• słowacki: (1.1) -naut
• słoweński: (1.1) -navt
• ukraiński: (1.1) -навт

źródła: