中文 (język chiński standardowy)
中文 即係唐人所寫嘅文，口講就叫白話。華洋文流，好多西洋人來到唐山之後，洋文漸多，就有必要分開。唐人用就冠個唐字，叫唐文，口講亦然，叫做唐話。所以唐係西學東漸，別義而加。中文用漢字寫，現今所至早所出土，為甲骨文，為金文，係存世至早嘅中文。
中文 (1.1)
- zapis:
- uproszcz. i trad. 中文
- wymowa:
- pinyin zhōngwén (zhong1wen2); zhuyin ㄓㄨㄥ ㄨㄣˊ;
-
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) język chiński (zwykle: pisany)
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) 这是中文报。(zhè shì zhōngwén bào) → To jest gazeta w języku chińskim.
- (1.1) 我三年学了中文。(wǒ sān nián xuéle zhōngwén) → Przez trzy lata uczyłam się chińskiego.
- składnia:
- (1.1) klasyfikator: brak
- kolokacje:
- (1.1) 中文字 → znaki języka chińskiego
- synonimy:
- (1.1) 中国话•华文•汉文
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- złożenia:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- 中文房间
- etymologia:
- chiń. 中 + 文 → chiński + literatura, pismo
- uwagi:
- w odniesieniu do języka chińskiego mówionego używa się najczęściej określenia 汉语 → język (słowa) Han
- w Pekinie i na Tajwanie 中文 w domyśle znaczy język mandaryński (tj. chiński standardowy, 普通话), ale mieszkańcy Hongkongu i Makau 中文 zrozumieją jako język kantoński (广东话)
- HSK: 1
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.