汉语 (język chiński standardowy)

zapis:

uproszcz. 汉语, trad. 漢語

wymowa:

pinyin hànyǔ (han4yu3); zhuyin ㄏㄢˋ ㄩˇ; ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) język chiński (mandaryński)

odmiana:

przykłady:

(1.1) 我学习汉语。(wǒ xuéxí hànyǔ) → Uczę się języka chińskiego.

składnia:

(1.1) klasyfikator: brak

kolokacje:

(1.1) 汉语水平考试 → standaryzowany test języka chińskiego dla obcokrajowców (HSK)

synonimy:

(1.1) 中文•中国话•普通话

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

złożenia:

汉语拼音•上古汉语•中古汉语

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

chiń. 汉 + 语 → (dynastia, ludność) Han + język (dosł. język, którym posługuje się ludność Han - większość etniczna Chin)

uwagi:

• 汉语 dotyczy przede wszystkim języka mówionego; w stosunku do języka pisanego używa się zwykle określenia 中文 (pismo chińskie) lub 汉文 (pismo mandaryńskie - węższe pojęcie)
• HSK: 1

źródła: