ख (sanskryt)

ख (1.1)
transliteracja:
IAST: kha
wymowa:
IPA: /kʰə/
znaczenia:

litera

(1.1) druga spółgłoska alfabetu sanskryckiego[1]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) Słońce, słońce[1][2]

rzeczownik, rodzaj nijaki

(3.1) wgłębienie, jama, otwór, szczelina[1][2]
(3.2) otwór w ciele ludzkim[1]
(3.3) narząd zmysłu[1][2]
(3.4) rana[1][2]
(3.5) pusta przestrzeń, niebo, eter[1]
(3.6) przen. niebo[1][2]
(3.7) Brahma[1][2]
(3.8) nazwa dziesiątego domu astrologicznego[1][2]
(3.9) miasto[1][2]
(3.10) szczęście[1][2]
(3.11) szyfr[1][2]
(3.12) pole[1][2]
(3.13) akcja[1][2]
(3.14) fontanna, studnia[1][2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) आशिर, वृक, मिहिर, सुर, सूर्य
(3.3) प्राण
(3.4) ईर्म
(3.5) नभ, आकाश, दिव
(3.6) स्वर्ग, दिव, दिवस
(3.9) नगर, पुर्, पुर
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Sir Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, 1898, str. 334
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Digital Dictionaries of South Asia.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.