λύκος (język nowogrecki)
λύκος (1.1)
λύκος (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈli.kos]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. wilk
- (1.2) zool. wilczur
- (1.3) med. toczeń
- (1.4) wojsk. kurek
- odmiana:
- (1.1-4) M18: lp D. λύκου, B. λύκο, W. λύκε; lm M., W. λύκοι, D. λύκων, B. λύκους
- przykłady:
- (1.1) Ένα κοπάδι λύκοι όρμησε στα πρόβατα. → Wataha wilków napadła na owce.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) λυκόσκυλο
- (1.3) κόκορας
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. λυκόπουλο n, λύκαινα ż, λυκάνθρωπος m, λυκοφωλιά ż, Λύκος m
- przym. λυκόμορφος
- form. słow. λυκο-, λυκό-, λυκ-
- związki frazeologiczne:
- λύκος ντυμένος πρόβατο, λύκος εις δέρμα προβάτου → wilk w owczej skórze • πεινώ σαν λύκος → być głodnym jak wilk
- etymologia:
- gr. λύκος
- uwagi:
- źródła:
λύκος (język starogrecki)
ὁ λύκος (1.1)
- transliteracja:
- lúkos
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. wilk[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. λύκαινα ż, λυκανθρωπία ż, λυκάνθρωπος m, λυκιδεύς m
- przym. λυκόβρωτος, λυκώδης
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródłosłów dla n.gr. λύκος
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Abramowiczówna, Włodzimierz Appel, Słownik polsko-starogrecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2023, ISBN 978-83-231-5079-4, s. 552.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.