λύκαινα (język nowogrecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈli.ce.na]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
λύκαινα (język starogrecki)
.jpg.webp)
ἡ λύκαινα (1.1)
- transliteracja:
- lúkaina
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zool. wilczyca[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. λύκος m, λυκανθρωπία ż, λυκάνθρωπος m, λυκιδεύς m
- przym. λυκόβρωτος, λυκώδης
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. λύκος + -αινα (lúkos + -aina); źródłosłów dla n.gr. λύκαινα
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Zofia Abramowiczówna, Włodzimierz Appel, Słownik polsko-starogrecki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2023, ISBN 978-83-231-5079-4, s. 552.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.