żydożerca (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌʒɨdɔˈʒɛrʦ̑a], AS: [žydožerca], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wróg Żydów, antysemita
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żydożerca żydożercy dopełniacz żydożercy żydożerców celownik żydożercy żydożercom biernik żydożercę żydożerców narzędnik żydożercą żydożercami miejscownik żydożercy żydożercach wołacz żydożerco żydożercy depr. M. i W. lm: (te) żydożerce[1] - przykłady:
- (1.1) Ujawniły one skandaliczną chciwość i prawdziwy poziom moralny głównego żydożercy Trzeciej Rzeszy[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) antysemita
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żydożerstwo n
- przym. żydożerczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „żydożerca” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Franciszek Ryszka, Noc i mgła : Niemcy w okresie hitlerowskim, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.