żenada (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʒɛ̃ˈnada], AS: [žẽnada], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wstyd, skrępowanie, zawstydzenie, zażenowanie
- odmiana:
- (1.1) [1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik żenada dopełniacz żenady celownik żenadzie biernik żenadę narzędnik żenadą miejscownik żenadzie wołacz żenado - przykłady:
- (1.1) A inni skarżą się bez poczucia żenady, że w efekcie prezydenckiego zarządzenia tracą pieniądze. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) poczucie żenady
- synonimy:
- (1.1) wstyd[1]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. żenować
- ims. zażenowany, żenujący
- rzecz. żenadówa ż, żenua ż
- przym. żenujący, zażenowany
- związki frazeologiczne:
- bez żenady
- etymologia:
- z daw. bez żeny, z franc. sans + gêne[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) shame
- francuski: (1.1) gêne ż
- hiszpański: (1.1) apuro m, aprieto m
- nowogrecki: (1.1) στενοχώρια ż, ντροπή ż
- rosyjski: (1.1) стыд m
- ukraiński: (1.1) со́ром m, стид m
- źródła:
- 1 2
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „żenada” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.