żarłoczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co żarłoczne; cecha tych, którzy są żarłoczni
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żarłoczność żarłoczności dopełniacz żarłoczności żarłoczności celownik żarłoczności żarłocznościom biernik żarłoczność żarłoczności narzędnik żarłocznością żarłocznościami miejscownik żarłoczności żarłocznościach wołacz żarłoczności żarłoczności - przykłady:
- składnia:
- (1.1) żarłoczność + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) łakomstwo, łapczywość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żarłacz m, żarłok m, żarłocznik m, żarłoctwo n, żarło n, żarcie n, zżarcie n
- czas. żreć ndk., zeżreć dk.
- przym. żarłoczny, żarłocki
- przysł. żarłocznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. żarłoczny + -ość
- uwagi:
- (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) voracity, voraciousness
- białoruski: (1.1) пражэрлівасць ż
- francuski: (1.1) voracité ż, gloutonnerie ż
- hiszpański: (1.1) voracidad ż, glotonería ż
- rosyjski: (1.1) прожорливость ż
- ukraiński: (1.1) прожерливість ż
- włoski: (1.1) voracità ż
- źródła:
- ↑
Hasło „żarłoczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „żarłoczność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.