łacina klasyczna (język polski)
fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. język łaciński używany w Imperium Rzymskim w I w. p.n.e. i w I w. n.e.[1]
- odmiana:
- (1.1) związek zgody,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łacina klasyczna łaciny klasyczne dopełniacz łaciny klasycznej łacin klasycznych celownik łacinie klasycznej łacinom klasycznym biernik łacinę klasyczną łaciny klasyczne narzędnik łaciną klasyczną łacinami klasycznymi miejscownik łacinie klasycznej łacinach klasycznych wołacz łacino klasyczna łaciny klasyczne - przykłady:
- (1.1) Akcent jest taki sam, jak w łacinie klasycznej[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) łacina
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Classical Latin
- francuski: (1.1) latin classique m
- hiszpański: (1.1) latín clásico m
- niemiecki: (1.1) klassisches Latein n
- portugalski: (1.1) latim clássico m
- włoski: (1.1) latino classico m
- źródła:
- ↑
Hasło „łacina klasyczna” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.