ćpun (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʨ̑pũn], AS: [ćpũn], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pejor. narkoman
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ćpun ćpuny / ćpuni[1] dopełniacz ćpuna ćpunów celownik ćpunowi ćpunom biernik ćpuna ćpunów narzędnik ćpunem ćpunami miejscownik ćpunie ćpunach wołacz ćpunie ćpuny / ćpuni - przykłady:
- (1.1) Janek ćpa już od roku, ale – jak każdy ćpun – twierdzi, że w każdej chwili może przestać.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ćpacz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ćpacz mos, ćpanie n
- forma żeńska ćpunka ż
- czas. ćpać ndk.
- przym. ćpuński, naćpany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- zob. ćpać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) junkie
- hiszpański: (1.1) drogata m, drogón m
- nowogrecki: (1.1) πρεζάκιας m, πρεζόνι n
- rosyjski: (1.1) торчок m, нарик m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.