przypowieść

Old Polish

Etymology

Deverbal from przypowiedzieć under influence of powieść.[1] First attested in 1396.

Pronunciation

  • IPA(key): (10th–15th CE) /pr̝ipɔvjɛ(ː)ɕt͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /pr̝ipɔvjɛɕt͡ɕ/, /pr̝ipɔvjeɕt͡ɕ/

Noun

przypowieść f

  1. parable; proverb
    • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa, page 679:
      Czo movyl myly Cristus... nyeczo bylo yavno..., a nyeczo bylo tayemno, yze v przykladzyech albo v przypovyesczyach vyele ych slyschacz nye rozvmyely
      [Co mowił miły Krystus... nieco było jawno..., a nieco było tajemno, iże w przykładziech albo w przypowieściach wiele ich słysząc nie rozumieli]
  2. (law) summons to court for compensation or consideration of a claimant's claims
    Synonyms: przypowiedanie, przypowiestny
    • 1960 [1484], Adam Wolff, Anna Borkiewicz-Celińska, Witold Wołodkiewicz, editors, Księga ławnicza miasta Nowej Warszawy, t. I (1416-1485), volume I, number 983:
      Materia Theofili al. przypowye[ś]cz super mobilia et stancia condam Nicolai Mirowka
      [Materia Theofili al. przypowie[ś]ć super mobilia et stancia condam Nicolai M[i]rowka]
  3. (nominalized, law) judicial date set for remedying a conviction
    Synonym: przypowiestny
    • 1856-1870 [1396], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki, volume II, number 29:
      Essent citati... termino concitato al. przipowescziø
      [Essent citati... termino concitato al. przypowieścią]

Derived terms

noun
adverb
nouns
verbs

Descendants

  • Polish: przypowieść

References

  1. Bańkowski, Andrzej (2000) “przypowieść”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish przypowieść. By surface analysis, deverbal from przypowiedzieć.

Pronunciation

  • IPA(key): /pʂɨˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /pʂɨˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/, /pr̝ɨˈpɔ.vjɛɕt͡ɕ/, /pʂɨˈpɔ.vjeɕt͡ɕ/, /pr̝ɨˈpɔ.vjeɕt͡ɕ/
  • (file)
  • Rhymes: -ɔvjɛɕt͡ɕ
  • Syllabification: przy‧po‧wieść

Noun

przypowieść f (diminutive przypowiastka)

  1. (narratology, rhetoric) parable
    Synonym: parabola
  2. (obsolete) aphorism
    Synonyms: maksyma, przysłowie, sentencja
  3. (Middle Polish) speech; utterance
    1. (Middle Polish) prophecy; curse
    2. (Middle Polish) rumor
      Synonym: plotka
    3. (Middle Polish) joke
      Synonym: żart
  4. (Middle Polish) law; rule
  5. (Middle Polish) laughing stock
    Synonym: pośmiewisko

Declension

adjectives
adverb
nouns
verbs

References

    Further reading

    • przypowieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
    • przypowieść in Polish dictionaries at PWN
    • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przypowieść”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
    • Paweł Kupiszewski (21.01.2021) “PRZYPOWIEŚĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
    • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przypowieść”, in Słownik języka polskiego
    • Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowieść”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
    • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowieść”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 349
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.