przypowiedzieć
Old Polish
Etymology
From przy- + powiedzieć. First attested in 1427.[1]
Verb
przypowiedzieć pf (imperfective przypowiadać)
- (reflexive with się, law) to make a legal claim
- 1858 [c. 1408], Wojciech Szurkowski z Ponieca, “Wyroki sądów miejskich czyli ortyle [Urban court rulings i.e. "Ortyls"]”, in Wacław Aleksander Maciejowski, editor, Historia prawodawstw słowiańskich [History of Slavic lawmaking], volume 6, Poniec, page 119:
- A czwarthy (sc. człowiek) przyszedl przed gayny sząd y przypowyedzyal szye tesz k temu gymyenyu (locutus est eciam super debita viri pro debito suo)
- [A czwarty (sc. człowiek) przyszedł przed gajny sąd i przypowiedział sie też k temu jimieniu (locutus est eciam super debita viri pro debito suo)]
- 1934 [1460], Leon Białkowski, editor, Lubelska księga podkomorska piętnastego wieku. Liber succamerarii terrae Lublinensis saeculi XV, Lublin, page 93:
- Quomodo veniens dominus Sbigneus incepit loqui al. przypowyedzal sye: Domine succamerarie, sentenciate mihi penam
- [Quomodo veniens dominus Sbigneus incepit loqui al. przypowiedział sie: Domine succamerarie, sentenciate mihi penam]
- to judge, to decide, to adjudge
- 1868 [1499], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego, volume XV, page 375:
- Terminum habuit kmetho nobilis Leszyeczky, qui fuit captus equam myszathą apud Iwaszko de suburbio castrensi et asseruit..., quod fuisset ei subtracta equa et dictus Iwaszko asseruit, quod emit in foro... Hic kmetho nobilis Leszyeczky non stetit... Cui prefato Iwasko ius mandavit al. przypovyedzyal equam
- [Terminum habuit kmetho nobilis Lesiecki, qui fuit captus equam myszatą apud Iwaszko de suburbio castrensi et asseruit..., quod fuisset ei subtracta equa et dictus Iwaszko asseruit, quod emit in foro... Hic kmetho nobilis Lesiecki non stetit... Cui prefato Iwaszko ius mandavit al. przypowiedział equam]
Descendants
- Polish: przypowiedzieć
References
- Bańkowski, Andrzej (2000) “przypowiedzieć”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przypowiedzieć, przypowiedzieć się”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish przypowiedzieć. By surface analysis, przy- + powiedzieć.
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɨ.pɔˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pʂɨ.pɔˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/, /pr̝ɨ.pɔˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
- Rhymes: -ɛd͡ʑɛt͡ɕ
- Syllabification: przy‧po‧wie‧dzieć
Verb
przypowiedzieć pf (imperfective przypowiadać)
- (transitive, obsolete) to speak, to tell; to narrate
- (transitive, obsolete) to announce, to inform; to commission
- (transitive, Middle Polish) to declare (to assert or announce formally, officially, explicitly, or emphatically)
- Synonym: wypowiedzieć
- (transitive, Middle Polish) to assign (to designate or set apart something for some purpose)
- Synonyms: przydzielić, wyznaczyć
- (transitive, Middle Polish) to allow
- Synonym: zezwolić
- (transitive, Middle Polish) to chime in (to add to what someone is saying)
- (transitive, Middle Polish) to promise, to pledge
- Synonym: przyrzec
- (transitive, Middle Polish) to announce what will happen next
- (reflexive with się, obsolete, law) to make a legal claim
- (reflexive with się, Middle Polish, law) to join a dispute in a trial
- (reflexive with się, Middle Polish) to claim, to admit
Conjugation
Conjugation of przypowiedzieć pf | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
person | singular | plural | |||||||||||||||||
masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |||||||||||||||
infinitive | przypowiedzieć | ||||||||||||||||||
future tense | 1st | przypowiem | przypowiemy | ||||||||||||||||
2nd | przypowiesz | przypowiecie | |||||||||||||||||
3rd | przypowie | przypowiedzą | |||||||||||||||||
impersonal | przypowie się | ||||||||||||||||||
past tense | 1st | przypowiedziałem, -(e)m przypowiedział |
przypowiedziałam, -(e)m przypowiedziała |
przypowiedziałom, -(e)m przypowiedziało |
przypowiedzieliśmy, -(e)śmy przypowiedzieli |
przypowiedziałyśmy, -(e)śmy przypowiedziały | |||||||||||||
2nd | przypowiedziałeś, -(e)ś przypowiedział |
przypowiedziałaś, -(e)ś przypowiedziała |
przypowiedziałoś, -(e)ś przypowiedziało |
przypowiedzieliście, -(e)ście przypowiedzieli |
przypowiedziałyście, -(e)ście przypowiedziały | ||||||||||||||
3rd | przypowiedział | przypowiedziała | przypowiedziało | przypowiedzieli | przypowiedziały | ||||||||||||||
impersonal | przypowiedziano | ||||||||||||||||||
conditional | 1st | przypowiedziałbym, bym przypowiedział |
przypowiedziałabym, bym przypowiedziała |
przypowiedziałobym, bym przypowiedziało |
przypowiedzielibyśmy, byśmy przypowiedzieli |
przypowiedziałybyśmy, byśmy przypowiedziały | |||||||||||||
2nd | przypowiedziałbyś, byś przypowiedział |
przypowiedziałabyś, byś przypowiedziała |
przypowiedziałobyś, byś przypowiedziało |
przypowiedzielibyście, byście przypowiedzieli |
przypowiedziałybyście, byście przypowiedziały | ||||||||||||||
3rd | przypowiedziałby, by przypowiedział |
przypowiedziałaby, by przypowiedziała |
przypowiedziałoby, by przypowiedziało |
przypowiedzieliby, by przypowiedzieli |
przypowiedziałyby, by przypowiedziały | ||||||||||||||
impersonal | przypowiedziano by | ||||||||||||||||||
imperative | 1st | niech przypowiem | przypowiedzmy | ||||||||||||||||
2nd | przypowiedz | przypowiedzcie | |||||||||||||||||
3rd | niech przypowie | niech przypowiedzą | |||||||||||||||||
passive adjectival participle | przypowiedziany | przypowiedziana | przypowiedziane | przypowiedziani | przypowiedziane | ||||||||||||||
anterior adverbial participle | przypowiedziawszy | ||||||||||||||||||
verbal noun | przypowiedzenie |
References
Further reading
- przypowiedzieć in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przypowiedzieć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “przypowiedzieć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Paweł Kupiszewski (21.01.2021) “PRZYPOWIEDZIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Paweł Kupiszewski (21.01.2021) “PRZYPOWIEDZIEĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “przypowiedzieć”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “przypowiedzieć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przypowiedzieć”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 349
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.