zezwolić

Polish

Etymology

From ze- +‎ Old Polish zwolić, from Proto-Slavic *sъ-voliti. By surface analysis, ze- +‎ z- +‎ wola +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zɛˈzvɔ.lit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔlit͡ɕ
  • Syllabification: ze‧zwo‧lić

Verb

zezwolić pf (imperfective zezwalać)

  1. (transitive, formal) to allow, to permit, to authorize
    Synonym: pozwolić

Conjugation
Conjugation of zezwolić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zezwolić
future tense 1st zezwolę zezwolimy
2nd zezwolisz zezwolicie
3rd zezwoli zezwolą
impersonal zezwoli się
past tense 1st zezwoliłem,
-(e)m zezwolił		 zezwoliłam,
-(e)m zezwoliła		 zezwoliłom,
-(e)m zezwoliło		 zezwoliliśmy,
-(e)śmy zezwolili		 zezwoliłyśmy,
-(e)śmy zezwoliły
2nd zezwoliłeś,
-(e)ś zezwolił		 zezwoliłaś,
-(e)ś zezwoliła		 zezwoliłoś,
-(e)ś zezwoliło		 zezwoliliście,
-(e)ście zezwolili		 zezwoliłyście,
-(e)ście zezwoliły
3rd zezwolił zezwoliła zezwoliło zezwolili zezwoliły
impersonal zezwolono
conditional 1st zezwoliłbym,
bym zezwolił		 zezwoliłabym,
bym zezwoliła		 zezwoliłobym,
bym zezwoliło		 zezwolilibyśmy,
byśmy zezwolili		 zezwoliłybyśmy,
byśmy zezwoliły
2nd zezwoliłbyś,
byś zezwolił		 zezwoliłabyś,
byś zezwoliła		 zezwoliłobyś,
byś zezwoliło		 zezwolilibyście,
byście zezwolili		 zezwoliłybyście,
byście zezwoliły
3rd zezwoliłby,
by zezwolił		 zezwoliłaby,
by zezwoliła		 zezwoliłoby,
by zezwoliło		 zezwoliliby,
by zezwolili		 zezwoliłyby,
by zezwoliły
impersonal zezwolono by
imperative 1st niech zezwolę zezwólmy
2nd zezwól zezwólcie
3rd niech zezwoli niech zezwolą
passive adjectival participle zezwolony zezwolona zezwolone zezwoleni zezwolone
anterior adverbial participle zezwoliwszy
verbal noun zezwolenie

Further reading
  • zezwolić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zezwolić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.