Tryb łączący, zwany subjunctive jest używany do opisu sytuacji i zdarzeń nierzeczywistych, które są możliwe, pożądane bądź wyobrażone.

Tryb łączący, czyli subjunctive był częsty w starszych wersjach języka angielskiego, dziś zastępowany jest głównie przez should, would i inne czasowniki modalne, specjalnym użyciem czasów przeszłych i zwykłymi formami czasowników. Współczesna angielszczyzna ma niewiele form subjunctive: formy III os. liczby pojedynczej bez końcówki -s: she see, he have i form specjalnych czasownika to be: he were. Poza I/he/she/it were po if nie są one częste[1].

Czasownik zwykły

Zwykłe czasowniki mają jedną formę trybu łączącego: trzecią osobę liczby pojedynczej bez sufiksu, wspólną dla czasu teraźniejszego i przeszłego -(e)s, np. she see. Używa się jej zwłaszcza w amerykańskim języku pisanym dla podkreślenia, że coś jest pożądane lub ważne (po takich wyrazach, jak: suggest, recommend, ask, insist, vital, essential, important, advice). Ta sama forma trybu łączącego używana jest zarówno w czasie teraźniejszym, jak i przeszłym. W czasie przeszłym nie używa się did[1]:

  • It is essential that each child have the same educational opportunities → Jest niezwykle ważne, aby każde dziecko miało identyczne szanse edukacyjne.
  • Our advice is that the company invest in new equipment → Radzimy, by firma zainwestowała w nowy sprzęt.
  • We felt it desirable that he not leave school before eighteen → Życzyliśmy sobie, by nie opuścił szkoły przed ukończeniem 18 roku życia.
  • I recommended you move to another office → Zażyczyłem sobie, byś przeniósł się do innego biura.

Be

Czasownik be we wszystkich formach trybu łączącego występuje jako be: It is important that Helen be present when we sign the contract – Ważne, by Helen była przy tym, jak będziemy podpisywać kontrakt. W trybie przypuszczającym (po if) przyjmuje formę were[1]: If I were you, I'd stop smoking → Na twoim miejscu rzuciłbym palenie.

Stałe zwroty

Tryb łączący występuje w utartych zwrotach[1]: God save the Queen, Long live the King, God bless you, Heaven forbid, Be that as it may → Niezależnie, czy to prawda, czy nie..., If I have to pay 2 thousand, then so be it → Jeśli mam zapłacić 2 tysiące, to (mówi się) trudno.

Should

W brytyjskiej odmianie angielskiego czasownik w trybie łączącym występuje z should albo używa się trybu orzekającego[1]: It's important you should contact John today → Ważne, byś się skontaktował z Johnem dzisiaj.

Lest

Przyimek lest (o znaczeniu: aby nie..., na wypadek gdyby...) wymaga trybu łączącego[2]: They kept watch all night lest robbers (should) come → Trzymali wartę całą noc na wypadek, gdyby przyszli złodzieje, The government must act, lest the problem of child poverty grow worse → Rząd musi działać, aby problem biedy dzieci się nie pogorszył.

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.