Pitagoras

P I T A G O R A S

Pitagoras urodził się około 572r.p.n.e na wyspie Samos. Około 532r.p.n.e opuścił wyspę. Wyemigrował do kolonii jońskich w Italii. Osiedlił się w Krotonie. Zachowane tabliczki z pismem klinowym wiadczą o tym, że twierdzenie, nazwane póżniej twierdzeniem Pitagorasa było znane Babilończykom na długo przed Pitagorasem, ale prawdopodobnie Pitagoras je udowodnił. W Krotonie założył związek pitagorejski i słynną szkołę pitagorejską. Religijno-polityczny związek zyskał póżniej nazwę szkoły pitagorejskiej i przetrwał do IV w. p.n.e. Po spaleniu szkoły zamieszkał w Metaponcie. Tam przebywał do śmierci. Z literatury filozoficznej Greków wynika, że Pitagoras jako pierwszy użył okre ślenia filozofia w rozumieniu "miłość mądrości", dla podkreślenia, że mądrość jest rzeczą boską, a tylko umiłowanie jej jest dostępne dla ludzi. Zmarł około 497r.p.n.e .

Podróże
Odbył liczne podróże między innymi do Indii, gdzie zetknął się z filozofią i religią tego rejonu. W Fenicji i Babilonie miał okazję poznać dokonania tamtejszych matematyków i przenieść myśl matematyczną Egipcjan i Babilończyków do Grecji
Sam Pitagoras podobno mówił, że w Egipcie żyją mędrcy, a on jest tylko filozofem (czyli miłośnikiem wiedzy).

Szkoła Pitagorasa
Założył w Krotonie szkołę pitagorejczyków w roku 529 p.n.e.. Bractwo religijne Pitagorasa, oprócz mistycyzmu zajmowało się też badaniami naukowymi w zakresie matematyki i nauk przyrodniczych. Od ok. 509 p.n.e. przebywał w Metaponcie zakładając tam gminę, zbliżoną do sekt orfickich. Gmina miała cele religijne, moralne, polityczne i naukowe. Członków jej obowiązywało bezwzględne posłuszeństwo dla mistrza i jego nauczania, zachowywanie w tajemnicy nauk Pitagorasa i wiele symbolicznych przepisów. Adepci musieli przechodzić przez okres próby i oczyszczenia. Dokoła osoby Pitagorasa utworzyło się wiele legend. Nauki jego dokładnie nie znamy, nie pozostawił bowiem żadnych dzieł. Z całą pewnością wiadomo tylko, że od niego pochodzi nauka o wędrówce dusz[potrzebne źródło], mistyczna spekulacja na temat liczb i ?Twierdzenie Pitagorasa?. Bractwo to głosiło, że jednym z dogmatów jest nieśmiertelność, drugim zaś wędrówka dusz. Szkoła Pitagorasa była uwikłana w liczne zamieszania polityczne, dlatego sam jej założyciel został wygnany. Osiadłszy w Metaponcie, spędził tam resztę swego życia.

Dawnym pitagorejczykom (Philolaos, Archytas, Alkmeon) zawdzięczamy rozważania nad stosunkami ilościowymi tonów oraz astronomiczny obraz świata. Według tego obrazu wszechświat składa się z ognia centralnego, dokoła którego krążą: Słońce, Księżyc, 5 pierwszych planet: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz. Ziemia zaś i jakaś niewidoma dla nas przeciw Ziemia (razem 10 ciał; liczba 10 była według P. liczbą doskonałą). Pitagorejczycy przyjmowali też tak zwaną harmonię sfer. W pierwszym wieku po Chrystusie światopogląd pitagorejski odżył jako tzw. neopitagoreizm.

Liczba zasadą świata - Filozofia Pitagorasa

Według Pitagorasa z Samos świat jest boskim tworem, gdzie człowiek powinien zwyciężać w sobie naturę zwierzęcą i dążyć do boskiej. Uważał, że podstawą wszelkiego bytu są liczby i związane z nimi dziedziny wiedzy: geometria, arytmetyka i muzyka. Największym odkryciem Pitagorasa było stwierdzenie, że harmoniczne interwały w muzyce, można przedstawić za pomocą prostych stosunków liczbowych. Początkiem i zasadą (gr. ????) miała być jednostka (gr. ?????), z monady miała powstać nieograniczona diada, która miała być podłożem dla swojej przyczyny, czyli monady. Z monady i diady powstają liczby, z liczb punkty, z nich linie, z tych płaszczyzny, z płaszczyzn bryły, a z brył ciała postrzegalne zmysłami.

Twierdzenie Pitagorasa
W trójkącie prostokątnym kwadrat długości przeciwprostokątnej jest równy sumie kwadratów długości obu przyprostokątnych.

Twierdzenie II
Suma kątów trójkąta równa się dwóm kątom prostym.

Nauka Pitagorasa
Wydaje się, że Pitagoras przekazywał swe nauki w postaci maksym, z których część jest dziś dla nas zupełnie niezrozumiała, ze względu na nieznajomość kontekstu kulturowego, a część zachowuje swą aktualność do dziś. Oto kilka przykładów jego maksym:

# Należy dążyć do sprawiedliwości słowem czynem
# Umiar znaczy nie krzywdzić
# Kto zatraca się w cierpieniu, nie może być człowiekiem wolnym
# Staraj się żyć skromnie i uczciwie
# Trzeba milczeć, albo mówić rzeczy lepsze od milczenia
# Niełatwo iść przez życie kilkoma drogami równocześnie
# Natura jest wszędzie taka sama
# Muzyka budzi w sercu pragnienie dobrych czynów
# Naprawdę poznajemy człowieka dopiero po jego mierci
# Nic w nadmiarze
# Najkrótsze wyrazy "TAK" i "NIE" wymagają najdłuższego zastanowienia
# Kto mówi, sieje... kto słucha, zbiera
# Liczba jest istotą wszystkich rzeczy
# Nie wyrażaj małej rzeczy w wielu słowach, lecz wielką rzecz w niewielu
# Człowiek jest miarą wszechrzeczy
# Amicorum omnia communia (U przyjaciół wszystko jest wspólne)
# Milcz, albo powiedz co takiego, co jest lepsze od milczenia