Analiza i interpretacja wiersza Czesława Miłosza "Przedmowa".

Czesław Miłosz ? poeta prozaik, eseista, tłumacz, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1980 roku. W 1933 roku wydał pierwszy tom wierszy ?Poemat o czasie zastygłym?, a następnie ?Trzy zimy?. Pierwszy tomik wierszy wydany po wojnie nosił tytuł ?Ocalenie? i zawierał teksty przedwojenne i te napisane w czasie okupacji. Z niego pochodzi utwór ?Przedmowa?, wydanym w 1945 roku.
Podmiotem lirycznym w wierszu Czesława Miłosza pt: ?Przedmowa? jest sam autor. Wiersz ten poeta adresuje do kogoś, kto ?już nie żyje? ? Ty, którego nie mogłem ocalic, Wysłuchaj mnie? lub do tych ?pozornie? żyjących, ocalonych . W wierszu nie tylko wyjaśnia, czym dla niego jest ocalenie, profilując interpretację całego tomu, w którym ukazał się ów wiersz, ale określa tę książkę jako ostatnią ofiarę złożoną wojnie, do której nie chce już powracać, którą chce zostawic za sobą. Jest tu również ilustracja człowieka, którego psychika została całkowicie wypalona przez wojnę. Ocalenie jest pozorne, gdyż ocalało tylko ciało, a wszelkie wartości moralne , które wskazywały mu , jak żyć zostały zniszczone, umarł duchowo. Nikt bowiem nie wyszedł z koszmaru wojny bez żadnych strat i to właśnie chce podkreślić poeta, wypowiadający się w imieniu wszystkich, którzy przeżyli wojnę. Również podejmuje problematykę moralną, stwarzającą i zarazem ocalającą wartości każdego człowieka . Więc, jak wszystkie utwory w tym zbiorze, refleksją, do której przyczyniła się wojna pełna różnorakich ludzkich zachowań, postaw, nieoczekiwanie groźnych zjawisk i powszechności życia pomimo jej okrutnego działania.
Autor był przekonany iż, poezja możne w człowieku ocalić najlepsze cechy ? miłość i szacunek do innych ludzi, współczucie. Poezja, która nie ocala narodów, ani ludzi to poezja bez wartości, sensu. To, co zabijało w czasie wojny, to było poddanie się przemocy, nienawiści, którą rozumiało się jako początek nowej epoki ?Człowiek wypalony do cna?. Ocalenie to odnalezienie w sobie siły do odwrócenia uwagi od pamięci o wojnie i zwrócenie się ku wartościom żywym. Gest zerwania z romantyczną tradycją polską oddawania czci ofiarom wojny. Więc tym co umarli sypano proso i mak na nagrobki nawiązując w ten sposób do starych obrzędów pogrzebowych.?Sypano na mogiły proso albo mak Żywiąc zlatujących się umarłych-ptaki.?
Według mnie utwory Czesława Miłosza nie wyrażają rozpaczy, ni buntu. Są wyrazem jasnego widzenia polskiej historii, oczami pisarza, traktowania katastrofy II Wojny Światowej jako kolejnego ogniwa w łańcuchu doświadczeń historycznych narodu polskiego