Droga Cezarego Baryki przez życie

1. BAKU
W Baku, kiedy Cezary był jeszcze młodym chłopakiem, jego życie było usłane różami. Miał przyjaciół, kochających rodziców, słuchał ich i szanował. Niestety sytuacja drastycznie się zmieniła, gdy jego ojciec- Seweryn, został powołany do wojska. Chłopak poczuł się wolny, stał się buntownikiem propagującym hasła rewolucji, chociaż tak naprawdę ich nie rozumiał, oddawał nawet rodzinne dobra. Doświadczając biedy w końcu zauważył schorowaną matkę, która pomimo niebezpieczeństwa zdobywała mąkę na chleb, by przeżyć- zaczął się nią opiekować. Przełomowym momentem była śmierć matki- dostrzegł wady nowego ustroju i okrucieństwo rewolucji. W głębi serca czuje się w pewien sposób odpowiedzialny za śmierć rodzicielki. Starał się o pochowanie jej w osobnej mogile, starannie opiekował się jej grobem. Podczas rzezi tatarskiej, wydarzeniem, które źle wpłynęło na jego psychikę, doświadczył ogromnej nędzy oraz brutalności i obojętności na ludzkie życie gdy wcielono go do wojska.

2. MOSKWA
W Moskwie, dzięki schludnym strojom z walizki, Barykowie przechadzali się po ulicach, jednak zmuszeni byli opuścić Rosję, gdyż w mieście od wielu tygodni ciężko było zdobyć pożywienie.

3. CHARKÓW
W pociągu do Charkowa zauważamy rosnącą bliskość Cezarego z ojcem, oraz zaniepokojenie pogarszającym się stanem zdrowia Seweryna- można dostrzec opiekuńczość i czułość. Początkowo Cezary nie chciał jechać do Polski, pragnął zostać w Rosji i budować nowy ład społeczny. Jednak opowieść ojca o szklanych domach zainteresowała go na tyle, iż zaczął poważnie zastanawiać się nad wyjazdem do Polski. Czuł się rozdarty: z jednej strony idee ojca, z drugiej dążenie do rewolucyjnej przemiany świata. Podczas podróży obserwował Polaków, ich tęsknotę za krajem, dziwił go ich stosunek do ojczyzny.
Na dworcu w Charkowie Barykowie zorientowali się, że ich bagaż, którego mieli strzec jak oka w głowie, zniknął. Kończące się pieniądze zmusiły Baryków do chwytania się każdej możliwej pracy, by przeżyć. Nadjechał długo wyczekiwany pociąg do Polski, który zabrał Cezarego i Seweryna. W pociągu ojciec Czarka zmarł.

4. WARSZAWA
Gdy pociąg dotarł na miejsce i wszyscy z radością stanęli na polskiej ziemi, Cezary był oszołomiony. Zastał Polskę zupełnie inną niż tą, którą znał z opowieści ojca. Zobaczył brudne, małe miasteczko, domy popadające w ruinę i dzieci bawiące się w błocie. Postanowił udać się do Warszawy. Cezary postanawia iść na studia medyczne i często przebywa z Szymonem Gajowcem. Gdy wybucha wojna polsko-bolszewicka przerywa studia i wstępuje do armii, jednak robi to niechętnie- nie chciał walczyć, robił to tylko po to, by nie zostać osądzonym o tchórzostwo czy zdradę- jest uległy.

5. NAWŁOĆ
Gdy studenci zostali zwolnieni z armii Cezary udaje się do domu Hipolita Wielosławskiego, zapoznaje się tam z domownikami i polską wsią. Doświadcza spokojnego, ziemiańskiego życia. Staje się pewnym siebie chłopakiem: zakochuje się w starszej od siebie o dwa lata Laurze, uwodzi pannę Karolinę i nie zwraca żadnej uwagi na szczerze zakochaną Wandę. Przełomowym momentem jest starcie z Barwickim, który nakrył go zmierzającego do pokoju Laury. Kościeniecka staje w obronie Barwickiego, co kończy się uderzeniem kobiety przez Cezarego.

6. CHŁODEK
W Chłodku Cezary napotyka chłopów, którzy żyją w biedzie, są niewykształceni, prymitywni, mieszkają w gnijących chałupach, co dzień ciężko pracują i martwią się przyszłym życiem. Baryka buntuje się przeciwko bierności chłopów, którzy traktują swój los jak coś nieuniknionego, mówi, że pędzą "zwierzęce życie". Pragnie zamieszkać wśród ludzi z Chłodka, by lepiej poznać i zrozumieć ich życie i problemy. Nie może zrozumieć, dlaczego ci biedacy nie chcą rewolucji. Cezary zauważa cierpienie drugiego człowieka- okazuje się wrażliwym człowiekiem.

7. WARSZAWA
Po powrocie z Chłodka Cezary powraca do Warszawy, gdzie zabiera się za poszukiwanie idei. Zamieszkuje w dzielnicy żydowskiej, gdzie przygląda się życiu mieszkańców Warszawy. Prowadzi także długie rozmowy z Antonim Lulkiem o poglądach politycznych. Udaje się również na spotkanie komunistów, jednak nikt nie chce go wysłuchać, co oburza Cezarego. Rusza z robotnikami na Belweder.