Obyczajowość Polskiego społeczeństwa
?Żeby Polska była Polską?- zdanie to można było często usłyszeć w dawnych czasach, kiedy nasi rodacy jednoczyli się, żeby walczyć o polskość i niepodległość. Zdanie to można także trochę porównać do słów ?Bóg, honor, ojczyzna?. Były to priorytety dla naszych przodków. Czy w dzisiejszych czasach, Polacy zachowują przechowywane z pokolenia na pokolenie obyczaje i przyzwyczajenia? W poniższym referacie problem tez powinien zostać rozwiązany. Zostały tu ukazane nasze wspólne doświadczenia oraz publikacje internetowe.
Naród polski uważany jest za jeden z najbardziej gościnnych narodów Europy, a nawet świata. Od najdawniejszych czasów powtarzano: ?Gość w dom, Bóg w dom?. Oznaczało to, że gościa należy częstować wszystkim, co jest w zanadrzu. Gdy tego najlepszego zabrakło, uciekano się do następnej maksymy: ?Zastaw się, a postaw się?. Zdarzało się, że na wydanie przyjęcia zaciągano pożyczki, które potem spłacano przez długie lata. W dzisiejszych czasach jest niestety inaczej. Jedynie na wsiach możemy jeszcze przekonać się o tej wspaniałej polskiej gościnności.
Jednak nawet przy skromnie zastawionym stole, równie chętnie jak przed wiekami, toczymy zawzięte dyskusje. Najchętniej dyskutujemy na tematy, na których kompletnie się nie znamy, czyli np. o polityce. Już wieki temu szlachta i magnateria wykazywały się brakiem logicznego myślenia i nieumiejętnością porozumienia się. Wystarczyło, że komuś nie na rękę była jakaś ustawa wtedy zgłaszano liberum veto, tym samym rozwiązując sejm nic nie ustalając. Polska nigdy nie należała do krajów najmocniejszych politycznie, a wręcz przeciwnie. Jest to jeden z naszych najsłabszych punktów. Wystarczy, że połączymy wcześniej już wspomnianą nieumiejętność porozumienia się, ze złymi intencjami polityka i konflikt międzynarodowy mamy gotowy. Od średniowiecza konfliktów mamy pod dostatkiem. Na nasze szczęcie Polacy pochodzą od odważnego, starożytnego plenienia i zawsze potrafili się tak zorganizować by przetrwać ciężkie chwile. Jesteśmy walecznym narodem, który w chwili zagrożenia potrafi zdobyć się na odwagę, bohaterstwo
i potrafimy nawet zapomnieć o własnych przekonaniach, by stanąć ze znienadzwidzonym sąsiadem razem do walki, gdyż jesteśmy narodem wiernym swojej ojczyźnie, a historia zaborów nauczyła nas nie tylko pokory, ale też poczucia patriotyzmu.
Warto zwróć uwagę na to, że w romantyzmie, nasz wielki wieszcz narodowy Adam Mickiewicz, opisywał w trzeciej części ?Dziadów? taką właśnie młodzież. Patriotyczną, dojrzałą, zbuntowaną i niezłomną, gotową wziąć odpowiedzialność za ogół. Mickiewiczowskie pokolenie to ludzie pragnący wolności, mający ideały, prowadzący tajne dysputy na temat sytuacji kraju. Współcześni ?patrioci? to nierzadko młodzież z ogolonymi głowami krzycząca ?Polska dla Polaków?. Z pewnością to nie jest wzór idealnego Polaka. Ale cóż możemy poradzić? Nie możemy przecież wpłynąć na czyjeś przekonania. Zamiast zorganizować przemarsz przez środek miasta, demonstrację czy wystawę, woli ponarzekać, że nikt nic nie robi dla kraju. Nasz współczesny rodak nie potrafi zrobić nic, by żyć w przekonaniu, że może być lepiej.
Nie od dziś wiadomo, że naród nasz ma tendencje do ?szukania dziury w całym?. Nawet gdy wszystko potencjalnie jest w jak najlepszym porządku, Polak zawsze znajdzie jakąś rzecz, na którą może ponarzekać. Utyskujemy najczęściej z bardzo błahych powodów jak brzydka pogoda czy brak pieniędzy, a to natomiast przeobraża się w pretekst do ?napicia się?. O tym, że inne narody postrzegają nas jako pijaków, możemy między innymi przeczytać w utworze ?Pijaństwo? Ignacego Krasickiego. Autor w nim w sposób zabawny i ironiczny przedstawia wadę ówczesnych Polaków jaką jest pijaństwo. Chce pokazać, że społeczność Polska była, jest i będzie kojarzona z nadmierną lubością do alkoholu. Tak jak było to problemem kiedyś, tak jest i dziś.
Po przeanalizowaniu większości polskich obyczajów i przekonań, jesteśmy w stanie stwierdzić, że obecne społeczeństwo bardzo różni się od ówczesnego. Jednak jedną z tych rzeczy, która szczególnie zasługuje na naszą uwagę jest przywiązanie do tradycji i podtrzymywanie danych obyczajów. Najdawniejsze obrzędy, zwłaszcza te sięgające jeszcze czasów pogańskich, niestety dawno już zatraciły swój magiczny charakter, stając się barwnym reliktem przeszłości i elementem zabawy. Związek z tradycją odczuwa się najmocniej w czasie obchodów największych świąt kościelnych takich jak Boże Narodzenie, Wielkanoc czy Boże Ciało. Mimo tego, iż każdy z nas obecnie chce pokazać się z innej strony niż nasi przodkowie i tak jeszcze przez długie lata będziemy przekazywali z pokolenia na pokolenie nasze przyzwyczajenia.