Średniowiecze jako długa epoka trwająca X wieków nie była jednolitym okresem. Charakteryzuje się ona tym, że ludzie Boga stawiali na pierwszym miejscu, był najważniejszy i nic ponad nim. Wszyscy i wszystko pochodziło od Stwórcy i do niego dążyło. Idea Boga będącego w centrum nazywa się teocentryzmem. Skoro człowiek dążył do zbawienia i spotkania ze Stwórcą, musiał jakoś na to zasłużyć.
Święty Aleksy, wzór średniowiecznego ascety, pochodził z bardzo pobożnej rodziny mieszkającej w Rzymie. Jak wynika z fragmentu młody Aleksy po zaślubinach postanawia zostawić całą rodzinę i nowopoślubioną Famijanę oraz rozdać swoje dobra biednym. Decyduje się na życie w ascezie i opuszcza rodzinne miasto wędrując jako żebrak. Po jakimś czasie jednak wraca do domu, ale nierozpoznany zamieszkuje pod jego schodami. Poniewiera się pod progiem kościoła i nie przeszkadza mu mróz. Aleksy dla Boga zostawił wszystko, poświęcił się ascezie, która jest jednym ze sposobów służenia Bogu. Rozdanie majątku, wystawienie się na cierpienie i poniewierkę oraz całkowite zawierzenie Stwórcy były udowodnieniem, że Aleksy potrafi zrobić dla zbawienia wszystko.
Rolad był rycerzem Karola Wielkiego. Dzieje hrabiego zostały opisane w Pieśni o Roladzie. Opowiada ona o wyprawie przeciw Saracenom na terenie Hiszpanii. Rolad jako ideał średniowiecznego rycerza, cechuje się walecznością, wytrwałością, honorem w walce i odwagą w obronie króla. Jego największym zadaniem, jest lojalność wobec Boga, służenie mieczem i nawracanie pogan W danym fragmencie jest opisany również moment jego śmierci. Jest to prawdziwa sztuka umierania. Wiele symboli, jakie temu towarzyszą, są odzwierciedleniem tego, co robił w życiu.
Dobrze spełniał swój obowiązek nawracania mieczem i wierzył, że zostanie mu to wynagrodzone w niebie. Bardzo ufał Bogu i modlił się też za swoich towarzyszy, aby i oni zaznali szczęścia po śmierci. Rolad nawet umierając chciał wszystko uporządkować. Postanowił zniszczyć miecz, którym tak długo służył Bogu, aby nie stał się narzędziem w ręku pogan.
Kolejnym sposobem służby Bogu może być przykład opisany w dziele „Bogurodzica”. Wierni wypowiadający się w wierszu proszą Maryje Bogurodzice o pośrednictwo miedzy nimi a Jezusem. Wierzą, że nie są godni bezpośredniego kontaktu z Bogiem. Chcą służyć mu jak tylko mogą, modlitwa jest jednym z najlepszych sposobów do służby. Jest ona prosta i dość powszechna, każdy może w ten sposób zwracać się do Boga za pośrednictwem Maryi.
Opierając się na podanych przykładach mogę stwierdzić, że w średniowieczu ludzie służyli Bogu na różne sposoby. Każdy chciał zasłużyć na życie wieczne wiec starał się jak najwięcej z siebie dać Wszyscy zgodnie z zasadą teocentryzmu dążyli do spotkania z Wielkim Stwórcą.