Działanie alkoholu na narządy wewnętrzne

Każde upojenie alkoholem - niezależnie od stopnia nasilenia objawów, dawki czy czasu trwania - z punktu widzenia medycyny jest zatruciem. Działając na komórkę, alkohol powoduje stan czynnościowego wyłączenia lub osłabienia komórki. Po ustąpieniu zatrucia komórka odzyskuje swoją poprzednią sprawność, jeżeli jednak zatrucie zdarza się często, wówczas funkcja komórki ulega trwałemu osłabieniu lub też nieodwracalnie zanika. Jak we wszystkich zatruciach, obowiązuje niezmiennie zasada, że łatwiej zatruciom ulegają komórki, struktury i układy młodsze, niż starsze.

Najwyraźniejsze zmiany powoduje alkohol w przewodzie pokarmowym, stykając się z błoną śluzową drażni ją i powoduje jej przekrwienie, co w konsekwencji utrudnia przenikanie składników pokarmowych do krwi. Mówimy wówczas o przewlekłym nieżycie żołądka (boleści żołądka). Ponadto nadmiar alkoholu utrudnia prawidłowe działania wątroby. Mówimy wówczas o upośledzeniu funkcji wątroby. W każdym przypadku alkoholizmu stwierdza się powiększenie i boleści wątroby, jako wynik jej uszkodzenia. Długotrwały alkoholizm może doprowadzić do choroby zwanej marskością wątroby (częsta przyczyna śmierci). Wzrost alkoholu we krwi doprowadza do zwężenia naczyń krwionośnych, a więc do niedotlenienia mięśnia sercowego. Zmianom tym towarzyszą zmiany ciśnienia krwi, co w konsekwencji może doprowadzić do krwotoków mózgowych.

Należy podkreślić, że różne rodzaje napojów alkoholowych, powodują różne zmiany w organizmie i tak:
- wino - uszkadza głównie wątrobę;
- piwo - układ krążenia, nerki;
- wódka - układ nerwowy, mózg (niszczy szare komórki).
- lampka wina lub litra piwa mają to samo działanie jak 50 gram wódki (popularna pięćdziesiątka).