Kanon (z łac. canon w tłumaczeniu: prawidło, norma) to najstarsza technika polifoniczna, oparta na ścisłej imitacji, w której melodię jednego głosu powtarzają kolejno z jednakowym opóźnieniem pozostałe głosy. Kanon to również nazwa utworu opartego na tej technice.
Pojedyncze kanony to takie, w których występuje jeden temat. W podwójnych występują dwa tematy imitujące się parami. Kanon podwójny jest więc zestawieniem dwóch kanonów dwugłosowych w jedną konstrukcję czterogłosową. Kanon pojedynczy musi mieć przynajmniej dwa głosy, podwójny - najmniej cztery.
Przykładem na popularyzację kanonów są sakralne kanony z Taiz.