Wierzenia i ideały starożytnych Greków i Rzymian

Antyk to cywilizacja która określiła europejskie kanony piękna i wzorce w których do dziś dnia odczytujemy ukryte symbole i alegorię. Doskonały i uporządkowany świat bogów zarówno greckich ja i rzymskich uderza w nas niesamowitą siłą i potęgą. Ich wzajemne zależności i powiązania łączyły się w piękną całość. Obrzędy religijne których w dobie antyku nie brakowało charakteryzowały się wypracowanym stylem i dokładnością. Bez wątpienia mogę stwierdzić, że epoka jaka jest antyk należy do najdoskonalszych.
Religia grecka była religią politeistyczną. Nie posiadała twórcy. Grecy wierzyli ze życie ludzkie zależy od bogów. Wierzyli, że bez ich pomocy nic się na świecie nie może wydarzyć, dlatego im służyli i dbali o ich przychylność. Na ich część wznosili świątynie, odmawiali modlitwy oraz składali ofiary. Ważnym elementem kultu były tańce i zawody sportowe które w przyszłości zapoczątkowały teatr i igrzyska sportowe. Grecy często korzystali z usług wróżbitów, którzy skupiali się głównie przy świątyniach, np. wyrocznia w Delfach. Ostateczny kształt kultura grecka zawdzięcza wizerunkom bogów, którzy byli nieśmiertelni, prowadzili życie wolne od trosk i cierpień. Jako siedzibę bogów obrano górę Olimp. Do najważniejszych jej mieszkańców należeli: Zeus - pan nieba i ziemi, najpotężniejszy z bogów, jego żona Hera – królowa niebios, Hades- brat Zeusa, pan podziemi, Posejdon brat Zeusa, pan mórz i oceanów, Atena – córka Zeusa, bogini mądrości i wojny, Apollo bó światła i poezji, Afrodyta- bogini miłości i piękna, Hermes- bożek złodziei i handlu. Bogowie jedli ambrozje i pili nektar, po to aby zachować swoja nieśmiertelność.
Religia i wierzenia Rzymian była bardzo podobna do greckiej. Jednak i Rzymianie wnieśli swój własny oryginalny wkład do kultury i literatury europejskiej, dzięki Horacemu, Owidiuszowi, którzy przetwarzali watki Homera i nawiązywali do historii Rzymu. W Rzymie panował kult cesarzy. Wierzono, że po śmierci rodziny królewskiej wszyscy jej członkowie staja się bogami. Literatura przedstawiała wzorce zachowań, bliskie chrześcijaństwu, które z czasem rozwinęło się na terenach Hellady i Rzymu. Również i Rzymianie posiadali swoich bogów ,byli to miedzy innymi: Jowisz, Minerwa, Junona, Mars.
Jak wcześniej wspomniałam religia a co z nią się wiąże mity spełniały w życiu ówczesnych ludzi ogromną rolę, a mianowicie umożliwiały interpretację otaczającej rzeczywistości, kształtowały światopogląd religijny, nawiązywały z kultem bóstw. Mitami które odzwierciedlają wierzenia greków i rzymian są np. mit o powstaniu świat, mit o Prometeuszu, mit o Romulusie i Remusie.
Wazną wartością ludzi antyku była też filozofia, która miała wpływ na ludzi w tamtycch czasach. Dawniej ludzie poszukiwali pierwotnego arche, czylui substancji z jakiej zbudowany jest świat. Tales z Miletu twierdził, że arche to woda, woda czyli życie. Inna wersje arche przedstawiał Heraklit z Efezu, który uważał że arche to ogień, a woda, powietrze i ziemia są tylko jego odmianami. Za to Pitagoras wielbiciel matematyki starał się osiągnąć doskonałość duchową poprzez medytacje i inne techniki np. bycie wegetarianinem. Wierzył w dusze i jej wędrówkę. Za to Zenon z Kition, twórca stoicyzmu obcinał się za tym, że należy żyć zgodnie z własnym rozumem, który pozwoli zachować równowagę. Bardzo ciekawą ale i kontrowersją postacią jest Sokrates. Uważał, że najważniejszym dobrem człowieka jest cnota, którą można osiągnąć poprzez dążenie do prawdy. Kto zdobędzie cnotę, będzie szczęśliwy. Uczeń Sokratesa- Platon rozwinął poglądy swojego nauczyciela. Był twórca idealizmu obiektywnego, badał stosunek ducha i materii. Twierdził, że świat ma charakter dwoisty i że świat duchowy jest ważniejszy od świata materialnego. Zasadę złotego środka czyli zachowania umiaru miedzy skrajnościami kierował się Arystoteles. Uważał, że cnota jest męstwo i hojność. Na koniec chciałabym jeszcze wspomnieć o Dionizosie z Synody, którego poglądy są bardzo ciekawe. Ograniczał się on do minimum życiowego, zamieszkał nawet w beczce.
We czasach antyku istniały 2 główne ideały antyczne. Jednym z nich było osiągnięcie sławy, po to aby pozostawić po sobie jak najlepszą pamięć po śmierci. Zdawano sobie sprawę z tego, że życie jest krótkie i trzeba je wykorzystać. Jednym ze sposobów pozyskania sławy było pozostanie wojownikiem lub rycerzem, za szczyt ideału uważano polec na polu bitwy. Drugim ideałem był humanizm antyczny czyli zainteresowanie człowiekiem i wszystkimi jego sprawami. Człowiek powinien dążyć do wszechstronnego rozwoju osobowości i zdolności człowieka.
Kończąc, pragnę jeszcze raz podkreślić wielkość epoki antyku. Zapoczątkował on rozwój literatury i kultury. Stworzył niesamowity obraz dawniej żyjących ludzi, przedstawił historię ludzkości oraz pokazał zależności i życie bogów.