Osiągnięcia Rzymian

Wiemy już, że Rzymianie podbili Grecję. Musieli jednak przyznać, że w dziedzinie kultury Grecy są dla nich wspaniałym wzorem doskonałości. Każdy Rzymian, który chciał uchodzić za człowieka wykształconego, uczył się greki. Wielu rzymskich mieszkańców podróżowało do Grecji, aby zwiększać swoją widzę poprzez uznawane ogólnie szkoły filozoficzne.
Tak naprawdę większość zdobyczy cywilizacji zawdzięczamy Grekom, ale Rzymianie też mieli ogromne osiągnięcia.

Do dziedzin osiągnięć Rzymian należy prawo. To Rzymianie wymyślili rozmaite ustawy, dzięki którym utrzymywali porządek w państwie. Pretor pilnował także, aby przestępcy odbyli należytą karę za swoje złe postępowanie.

Pierwszy zbiór praw, powstały w połowie V w. p .n.e., został nazwany Prawem XII tablic. Nazwa ta zaistaniała, na argumencie tekstu wyrytego na dwunasto tablicach z brązu. Tablice te wystawiono na widok publiczny. Z biegiem czasu jej zapisy zaczynano zmieniać, ze względu na różne sytuacje. Te zapiski bowiem, przestały wystarczać. Uzupełniano je nowymi, zmieniano poprzednie, a wszystkie zamiany i dodatki, były uchwalane przez zgromadzenie ludowe i senat, a następnie przez cesarza. Pod koniec starożytności, a na początku VI w. p.n.e., cesarz Justynian nakazał zebrać wszystkie prawa, komentarze i przepisy ustanowione w jego czasach. W ten sposób powstał zbiór praw, nazwany Kodeksem Justyniana. Korzystali z niegotwórcy prawa w następnych stuleciach. Wiele zasad zawartych w prawach starożytnego Rzymu, zostaje wykorzystywane przez prawników nawet do dziś.

Kolejnym osiągnięciem Rzymian to wielkie rozwinięcie budownictwa. Jednym z dzieł sztuki to akwedukt ze znajdującymi się ponad arkadami na szczycie budowli kanałami wodnymi, którymi płynęła woda. Następna budowla to Panteon. Wielkim szczytem budowli w tamtych czasach jest kopuła wieńcząca tę budowlę. Pochodzi ona z II w. p.n.e. Kolejnym osiągnięciem to zbudowanie Koloseum. Miało ono kształt elipsy i niesamowicie wielką arenę, na której odbywały się liczne widowiska. Miał bowiem 80 wejść, dzięki czemu widzom łatwo było wejść i wyjść z amfiteatru.

Ale nie tylko budowle, czy prawo było najważniejsze. Piękne były także drogi prowadzące do Rzymu. Albowiem rozwój sieci dróg byłby niemożliwy bez licznych mostów, wznoszonych nawet na szerokich rzekach. Początkowo budowano je z drewna, a następnie z kamienia, dzięki czemu było stabilniejsze i utrzymywały większy ciężar.

Rzymianie w budownictwie posługiwali się różnymi technikami i materiałami. Wiele pomysłów i inspiracji czerpali właśnie od podbitych Greków. Najtrwalsze budowne wznoszono z kamienia. Był wśród nich wspomniany już wcześniej akwedukt, czyli inaczej mówiąc konstrukcja doprowadzająca wodę do miast. Rzymianie potrafili także konstruować dużo kopuły, które wykorzystywano do przykrywania niektórych gmachów.

Mieszkańcy Wiecznego miasta (Rzymu) byli także mistrzami w budowie fortyfikacji i machin wojennych.

Następnym osiągnięciem Rzymian to medycyna. Była ona początkowo ludowa, ziołolecznictwo, magia i zaklęcia, lecz wraz z upływem czasu i postępem cywilizacyjnym zaczął rozwijać się kult bogów tak, że już ok. III p.n.e. kult Apolina i Asklepiosa (Eskulapa) był wysoce rozwinięty a zarazem powszechny. Pierwsza świątynia, w której leczono ludzi jak w greckich asklepiejonach według tradycji powstała w 293r. p.n.e. podczas epidemii. Legenda związana z jej powstaniem mówi, iż kiedy przewożono węża sprowadzonego specjalnie z Epidauros, jak nakazywały księgi sybillińskie, mijając wyspę na Tybrze nieopodal Rzymu zwierzę wyślizgnęło się i przypłynęło na wyspę. To wydarzenie odebrano jako niewątpliwy znak od bogów i tam też zbudowano pierwszą świątynię.

Pierwsi lekarze, jak łatwo się domyślić pochodzili również z Starożytnej Grecji. Byli to głównie niewolnicy gdyż Rzymskie prawo mówiło, że każdy niewolnik przywieziony na „Świętą Wyspę”(poświęconą Eskalupowi), który odzyska zdrowie zostaje wyzwolony. Dodatkową zachętą był sukces jednego z ich rodaków - Archagatosa, który przybywszy z Peloponezu w 219r p.n.e. osiadł z Rzymie, a kiedy jego metody leczenia okazały się skuteczne otrzymał prawa obywatelskie oraz pomieszczenie od państwa gdzie mógłby w komfortowych warunkach leczyć ludzi. Niestety nie wszystkim podobał się napływ Greckich lekarzy; bywali ludzie tacy, jak np. Katon Starszy Cenzor, którzy uważali że wprowadzają oni tylko zamęt a swoimi lekarstwami zamiast leczyć to uśmiercają ludzi. Oczywiście nie było to prawdą, a przyczyną tych fałszywych oskarżeń była po prostu zazdrość. Rzymianie raczej nie uprawiali zawodu lekarza prawdopodobnie, dlatego że nie wypadało im pracować za zapłatą lecz Grecy widzieli tą sytuację całkiem inaczej. W przeciągu krótkiego czasu ze zwykłego niewolnika można było stać się wyzwolonym, otrzymać prawa obywatelskie, dorobić się znacznej fortuny, a dodatkowo nie trzeba było płacić podatków. To przesądzało o atrakcyjności tego zawodu.

W Starożytnym Rzymie nie istniał ktoś taki jak farmaceuta czy apteka. To lekarze nakazywali czym i w jaki sposób należy się leczyć ale również, to oni sporządzali lekarstwa. Nadal istniało ziołolecznictwo, różne maście i leki w formie pigułek lecz rozwijały się również różne zabiegi także stopniowo wykształcały się odrębne specjalizacje takie jak okulista, laryngolog czy chirurg. Kobiety owszem także zajmowały się medycyną, ale raczej w położnictwie. Ponad to, zaczęły tworzyć się „gabinety lekarskie” przy pewnych instytucjach zaczęto więc wyróżniać lekarzy sportowych, lekarzy gladiatorów, ale także np. lekarzy przy straży pożarnej.

Stopniowo w okresie pryncypatu zaczęto organizować służbę zdrowia armii. Znaczną uwagę poświęcono warunkom życia, higieną i odżywianiem. W obozach, które przypominały małe miasta doprowadzano wodę pitną, budowano łaźnię z gorącą, ciepłą i zimną wodą, latryny spłukiwano wodą, a nieczystości odprowadzano w dalsze miejsca. Lekarze obozowi przeprowadzali selekcję rekrutów i nieśli pomoc chorym żołnierzom. Zespół lekarski składał się z lekarzy, z których każdy wyróżniał się jakąś specjalizacją a także każdy posiadał pomocnika, pielęgniarza i sanitariusza do swojej dyspozycji.

Za czasów Marka Aureliusza wojskowa służba medyczna przyjęła emblemat - kielich i wąż Asklepiosa, który symbolem Służby Zdrowia jest po dziś dzień.

O leczeniu dzieci nie wspomina się raczej, a jeśli już to są tylko i wyłącznie wskazówki na temat karmienia niemowląt.

W Rzymie było bez wątpienia mnóstwo świetnych lekarzy lecz bardzo często darzono ich nieufnością. Powodem tego było wciąż zmieniające się zabiegi i metody leczenia, ale także zazdrość o to, iż lekarze mają dostęp do dworu cesarskiego i bardzo często wchodzili w związki z kobietami z rodziny cesarskiej. Irytowało również Rzymian to, że lekarze często udostępniali swoim kochankom trucizny tak by te mogły się pozbyć niewygodnego męża czy brata.

Lekarze dorabiali się znacznych majątków, dlatego tak często spotykano szarlatanów, którzy skuszeni wysokim zarobkiem podszywali się pod nich. Autorytet lekarzy psuli również niedouczeni pseudo lekarze, którzy nie spełniali swoich obowiązków zgodnie z zasadami szkoły Hipokratesa.

W historii Starożytnego Rzymu zapisało się mnóstwo świetnych lekarzy, którzy nieśli pomoc chorym i ubogim, a pomimo, że ich nazwiska nie są nam znane wciąż o nich pamiętamy i pamiętajmy.