Charakterystyka Józefa Skawińskiego z Latarnika

Józef Skawiński jest bohaterem noweli Henryka Sienkiewicza pt. "Latarnik". Był to człowiek starszy, miał około siedemdziesięciu lat, ale był jeszcze czerstwy i bardzo pracowity. Z pochodzenia był Polakiem, lecz po powstaniu listopadowym wyemigrował z kraju za granicę i już nigdy nie wrócił do ojczyzny. Nigdy nie założył rodziny, gdyż pracował w wielu zawodach w różnych częściach świata. Był kopaczem złota w Australii, poszukiwaczem diamentów w Afryce, kowalem w Helenie w stanie Arkanas, majtkiem na statku kursującym między Bahią i Bordeaux, strzelcem rządowym w Indiach Wschodnich, farmerem w Kaliforni, handlował z dzikimi plemionami brazylijskimi, był harputnikiem na wielorybniku, miał fabrykę cygar w Hawanie, a w końcu otrzymał posadę latarnika w Aspinwall. Pracę w latarni utracił, bo spowodował rozbicie się statku o skały.

Mimo jego starszego wieku był człowiekiem wyprostowanym. Miał siwe włosy i spaloną płeć. Twarz Skawińskiego była smutna i przygnębiona, ale z uczciwymi, niebieskimi oczami. Sprawieł wrażenie osoby dobrej, której można zaufać. "Miał cierpliwość Indianina i wielką spokojną siłę oporu, jaka płynie z prawości serca". Był konsekwentny, bo gdy został "zapchnięty sto razy, rozpoczynał swoją podróż po raz setny pierwszy". Inne osoby uważały go za dziwaka, bo różnił się od innych ludzi. Józef był ofiarny i szlachetny "w czasie epidemii na Kubie zapadł na nią dlatego, że oddał chorym wszystką swoją chininę, [...] nie zostawiwszy sobie ani grama". Nie poddawał się nieszczęściu choć uważał, że prześladuje go pech. Łatwo się wzruszał, fakt ten potwierdza reakcja po przeczytaniu książki Adama Mickiewicza pt. "Pan Tadeusz". Był nieustraszony i brał udział w wielu bitwach, gdzie okazywał swoją odwagę i waleczność. Należał do grupy ludzi, którzy oceniają dobrze innych i wierzą, że niewiele można doznać złego od ludzi. Skawiński był optymistą, który szukał kontaktu z ludźmi. Z czasem stał się mistykiem i coraz bardziej odczuwał związek z naturą i Bogiem. Był bardzo hojny, dzielił się swoimi pieniędzmi z Towarzystwem Zarządu Polskiego, a jedzeniem z ptakami, bo bardzo kochał przyrodę.

Moim zdaniem Józef Skawiński jest postacią pozytywną. Jest dobrym przykładem dla innych, gdyż pokazuje, że nie można się poddawać i trzeba szukać swojego miejsca na ziemi. Każdy człowiek powinien być dobrym dla innych, bo wtedy nie dozna się od nich nic złego. Trzeba być sumiennym i nieustępliwym, bo to jest recepta na dobre życie. Polecam wszystkim moim kolegom i koleżankom tą książkę i wierzę, że ta nowela może wiele nas nauczyć.