Jan Kasprowicz

Jan Kasprowicz - Poeta, dramaturg, krytyk, tłumacz przedstawiciel Młodej Polski. Urodził się 12 grudnia roku 1860 w Szymborzu na przedmieściach Inowrocławia. Był synem niezamożnych włościan, analfabetów. Uczył się w pruskim gimnazjum w Inowrocławiu i Poznaniu. Studiował na uniwersytecie w Lipsku i Wrocławiu. Związany z ugrupowaniami socjalistycznymi, za działalność, w których został dwukrotnie aresztowany przez pruską policje. Po zwolnieniu z więzienia w wieku 28 lat, przeniósł się do Lwowa. Zajmowała się dziennikarstwem i publicystyką. Pracował w redakcji "Kuriera Polskiego" i "Słowa Polskiego". W tym też czasie tworzył poezje. Od roku 1909 był profesorem literatury porównawczej na Uniwersytecie Lwowskim (Jana Kazimierza). Opanowała biegle łacinę, grekę, język angielski i francuski. Natura obdarzyła go wyjątkowym zdrowiem, był częstym gościem winiarni lwowskich. Wielokrotnie żonaty. W ostatnim dwudziestoleciu swojego życia czuł się silnie związany z Tatrami. W roku 1923 osiedlił się w willi "Harenda" między Poroninem, a Zakopanem. Twórczość: Poezje, Chrystus, Z chłopskiego zagonu, Świat się kończy, Anima lachrymans i inne nowe poezje, Miłość, Krzak dzikiej róży, Ginącemu światu, Salve Regina, Ballada o słoneczniku, Chwile, Księga ubogich, Hymny. Zmarł 1 sierpnia 1926 r.