Historia miłości Jacka Soplicy i Ewy Horeszko

Jacek Soplica, główny bohater epopei Adama Mickiewicz pt. „Pan Tadeusz”, był często zapraszany przez Stolnika Horeszkę do jego domu. Jednak Stolnik nie darzył Soplicy szczerą przyjaźnią, ale liczył na możliwość manipulacji podczas posiedzeń sejmików ziemskich. Jacek dobrze o tym wiedział, ale był cierpliwy, ponieważ starał się o rękę swojej ukochanej, córki Stolnika – Ewy, która odwzajemniała jego uczucie. Mimo łączącej tę parę miłości, Jacek został ugoszczony przez gospodarza czarną polewką, co oznaczało brak akceptacji Stolnika dla zaręczyn. Soplica, zrezygnowany, chciał wyjechać za granicę. Ewa, dowiedziawszy się o tym, ubolewała ogromnie, jednak nic nie zdołało przekonać Horeszki do zmiany decyzji. Jacek rozważał także możliwość ucieczki z ukochaną, lecz była ona zbyt delikatna na takie wyprawy. Próbował zapomnieć, stłumić w sobie miłość, nawet ożenił się z inną, mimo że nie kochał jej. Jego żona przeciwnie: kochała Jacka, była do niego przywiązana i oddana mu. To ona urodziła Tadeusza, lecz niedługo umarła z żalu do Jacka, który stał się zły, opryskliwy i zaczął pić.
Wkrótce Soplica dowiedział się o zaręczynach Ewy Horeszko z Wojewodą, wszędzie mówiono też, że Ewa kogoś potajemnie kocha. Mimo to Stolnik dalej urządzał bale i zapraszał gości do zamku, nie przejmując się niczym. Jacek całymi dniami jeździł koło zamku, aż pewnego dnia był świadkiem napaści Moskali na Horeszków. Po bitwie triumfujący Stolnik wyszedł na ganek, a wtem Soplica chwycił broń jednego z Moskali i postrzelił Horeszkę. Gerwazy, w odwecie, próbował ranić Jacka, lecz chybił. Stolnik zmarł.
Jacek Soplica postanowił uciekać z kraju i zostać kapłanem, Ewa natomiast, Ewa natomiast została wywieziona ze swoim mężem na Sybir i tam umarła młodo.