Król Kazimierz Wielki

Kazimierz Wielki urodził się w 1310r. a zmarł w 1370. Panował natomiast w latach 1333-1370. Był synem króla Władysława Łokietka.

Kazimierz objął rządy w Polsce bezpośrednio po śmierci swojego ojca. Panowanie rozpoczął w niełatwym dla naszego państwa okresie. Przed niespełna dwudziestorzyletnim władcą stanęło trudne zadanie. Wyniszczona krwawymi wojnami i najazdami ojczyzna potrzebowała wzmocnienia organizacji wewnętrznej oraz rozwoju gospodarki, możliwego tylko przy zabezpieczeniu spokoju na wszystkich granicach. Dlatego właśnie tyle uwagi poświęcał monarcha polityce zagranicznej.

Pierwsze owoce jego działań przyniósł rok 1335, gdy w Wyszehradzie władca czeski Jan Luksemburski zrezygnował z tytułu króla polskiego w zamian za niebagatelną wówczas sumę 20 000 kop groszy praskich. Powrócił także do sprawy utraconego przez Łokietka Pomorza Gdańskiego. Na mocy podpisanego w 1343 roku w Kaliszu układu z Krzyżakami, za cenę rezygnacji z Pomorza i ziemi Chełmińskiej, odzyskał Kujawy i ziemię dobrzyńską.
Idąc w ślady ojca, król zapragnął wcielić do Polski Śląsk. Rozpoczęła się o to wojna z Czechami. Ostatecznie, po zawarciu pokoju w Namysłowie, Kazimierz Wielki przestał rościć sobie prawo do tej dzielnicy.

Idealnym wręcz rozwiązaniem okazało się przyłączenie do Królestwa Polskiego, po długich staraniach, Rusi Halickiej. Szczególna opieka monarchy umożliwiła sprawne prowadzenie akcji jednoczenia ziem południowo-wschodnich z Polską. Szczególna opieka monarchy umożliwiła sprawne prowadzenie akcji jenoczenia ziem południowo-wschodnich z Polską.

Sukcesom Kazimerza na arenie międzynarodowej z czasem zaczęły towarzyszyć reformy wewnętrzne. Z Kazimierzem Wielkim łączy się znane powiedzenie o królu co zastał Polskę drewnianą a zostawił murowaną. Przede wszystkim ozdobił zamek krakowski. Wybudował miasto o nazwie pochodzącej od jego imienia – Kazimierz. To jego pomysłem było wybudowanie słynnej Akademii Krakowskiej , w której kształcili się obywatele. Był to drugi uniwersytet w środkowej Europie. Zawdzięczamy mu założenie wielu miast i zamków otoczonych nawet fosami. W ten sposób ozdobił królestwo i zabezpieczył nasz naród. Można o tym wszystkim przeczytać w księgach Janka z Czarnkowa-słynnego kronikarza średniowiecznego.

Kazimierz wielki dokonał także dzieła naprawy pieniądza, spisania i uporząkowania praw oraz usprawnienia pracy sądów. Dzięki niemu powstały dwa statuty- wiślicki, biorący w obronę chłopów i piotrkowski.

Kazimierz Wielki był wielkim władcą o wysokim majestacie. Świadczą o tym uroczystości z nim związane. Pierwszą była koronacja. Odbyła się w niedzielę 23 kwietnia 1933 roku. Został namaszczony i koronowany na króla polskiego w obecności biskupów, licznie zgromadzonych panów i szlachty. Razem z nim koronowano także jego żonę. Późniejszym ważnym wydarzeniem był zorganizowany w sierpniu 1364 roku zjazd monarchów, mający usunąć rozbieżności między władcami środkowej Europy i podjąć decyzję w sprawie powołania ligi antytureckiej z udziałem cesarza. Pretekstem był jednak ślub wnuczki Kazimierza – Elżbiety – z cesarzem Karolem IV. Wtedy do Krakowa zjechali królowie Węgier, danii, Cypru oraz liczni książęta. Spotkanie uświetniła wspaniała uczta przygotowana przez Mikołaja Wierzynka.

Kazimierz zwany już za życia Wielkim zmarł 5 listopada 1370 roku w stolicy – w Krakowie. Uroczystości żałobne były wspominane w wielu kronikach.
Warto pamiętać, iż podczas panowania Kazimierza Wielkiego Europę dotknęła epidemia dżumy, uśmiercając wielu ludzi oraz rozpoczęła się wojna stuletnia między Anglią a Francją.