"To człowiek człowiekowi najbardziej potrzebny jest do szczęścia"

Szczęście jest to pojęcie bardzo trudne do zdefiniowania. Każdy człowiek ma własną definicję szczęścia, ponieważ każdy jest inny i uszczęśliwiają go inne rzeczy. Niektórzy potrzebują niewiele, aby być szczęśliwymi, inni zaś nigdy nie są nasyceni. Wszyscy dążymy do szczęścia i życzymy sobie, aby mieć go jak najwięcej w naszym życiu.
Słowa Paula Holbacha mają największy związek z miłością, która jest szczęściem danym przez innego człowieka. To miłość do drugiej osoby nadaje nam sens życia, robimy wszystko by ją zdobyć, pielęgnować i żeby trwała jak najdłużej. Dzięki miłości spełnionej, odwzajemnionej, człowiek czuje się w pełni uszczęśliwiony, ponieważ potrzebuje kochać, a co ważniejsze być kochanym. Losy wielu bohaterów potwierdzają tą tezę na przykład spełniona miłość Gustawa i Anieli, oraz Albina i Klary w komedii „Śluby panieńskie” Aleksandra Fredry, czy ślub Tadeusza i Zosi w epopeji Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz”, który to kładzie kres sporu Sopliców i Horeszków.
Zdarza się także zakochanych rozdzielić może tylko przeznaczenie. Wielu bohaterów właśnie wiązało swoje szczęście z miłością do drugiej osoby, ale niestety nie było im dane razem być. Taki los dzieliło większość bohaterów romantycznych, którzy przeżywają tragedie życiowe właśnie poprzez niespełnioną miłość. Tak jak Gustaw z IVcz. „Dziadów” cierpi z powodu niespełnionej miłości. Kobieta, którą kochał poślubiła innego mężczyznę. W konsekwencji Gustaw popełnia samobójstwo. Podobnie główny bohater poematu Byrona „Giaur” także jest nieszczęśliwy ponieważ jego ukochana kobieta ginie z rąk Hassana. Bohater żyje myślą o zemście, lecz nawet to go nie było w stanie uszczęśliwić. Traci nawet nadzieję do życia.
Istnieją również inne definicje szczęścia na przykład przez zdobycie kariery, władzy, czy bogactwa. Według mnie to nie jest w pełni osiągnięcie szczęścia, ponieważ kariera czy władza najczęściej tworzona jest na czyimś nieszczęściu. Taka osoba bardzo często odrzuca swoich przyjaciół, w jej życiu nie ma dla nich miejsca i „po trupach” dąży do celu. Ale w konsekwencji nawet jak osiągnie swój wymarzony cel i wydaje je się, że osiągnęła w pełni szczęście to tak naprawdę niema o tym mowy. W rezultacie zostaje sama, bez przyjaźni i miłości. Nie ma z kim dzielić swoich sukcesów, zostaje osamotniona, a to jest chyba najgorsze uczucie ludzkiego życia. Wielu bohaterów literackich także wiązało osiągnięcie szczęścia poprzez zdobycie jak największego majątku, czy wejście na jak największy stołek władzy. Jednak takie postrzeganie wartości, było dla nich przyczyną życiowych tragedii. Taki los spotkał między innymi tytułowego bohatera dramatu Williama Szekspira pt.: „Makbet”, który w pogoni za władzą popełnia kolejne zabójstwa, a w konsekwencji sam ginie w pojedynku. Typowym zaś przykładem pogoni za szczęściem materialnym jest „Skąpiec” Miolera. Główny bohater Harpagon jest w stanie zrobić wszystko, aby tylko znalazła się szkatułka z jego ukochanym majątkiem.
Podsumowując uważam, że słowa Holbacha są trafne i zgadam się całkowicie z tym stwierdzeniem. Bo tak naprawdę to prawdziwe szczęście można osiągnąć dzięki drugiemu człowiekowi, poprzez odwzajemnioną miłośc. Ludzie kochający się i żyjący razem są dla siebie najważniejszymi i czują się przy sobie bezpieczni, dzielą się własnym szczęściem i wszystkimi sukcesami ze sobą, są w pełni uszczęśliwieni. To właśnie dla mnie jest osiągnięciem prawdziwego szczęścia.