Człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia.

Jestem na niskim poziomie w pisaniu rozprawek dlatego zamierzam to zmienić, zaczynam się brać za siebie.
Dlatego proszę o sprawdzenie tej rozprawki. Czy nie używam zbyt potocznego języka,
czy jest dużo powtórzeń i ogólnie co sądzicie.. czy argumenty nie są trochę bez sensu..

Człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia. Odwołaj się do przykładów z życia, literatury lub filmu.

Zgadzam się z twierdzeniem, że człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia.
Nie tylko w książkach jest to opisane, jak człowiek sprawia drugiemu człowiekowi radość, również w życiu. Gdyby tak rozejrzeć się, można zobaczyć więcej ludzi dobrych niż złych, którzy każdego dnia sprawiają innym odrobinę radości.
Pierwszym argumentem przemawiającym jest Np organizacja Maltańska służba medyczna czy Caritas, która każdego dnia pomagają ludziom potrzebującym i daje im wiele szczęścia i ciepła. Zbierają żywność i pieniądze dla najbardziej potrzebujących, pomagają ludzi gdy tego potrzebują.
Dobrym tego przykładem jest moja koleżanka, która pomaga osobie niepełnosprawnej. Człowiek ten nie może wyjść z domu, zrobić zakupów czy też po prostu iść sam na spacer. Moja znajoma pomaga mu w tych czynnościach, które dla nas są codziennością. Zauważyłam, że zaczął się częściej uśmiechać, cieszyć z życia bo wie, że nie jest sam, jest przy nim osoba która mu pomoże, nie zostawi w potrzebie.
Kolejnym argumentem jest miłość, która daje ludziom szczęście, bliskość i świadomość tego, że nie jest się samym, bo jest osoba która będzie blisko i nie zostawi nas. Przykładem jest ?Romeo i Julia? Williama Szekspira, gdzie dwoje ludzi bardzo się kochało. Każda spędzona razem chwila była dla nich ważna, a nie możność bycia razem sprawiała im smutek, nie chęć robienia czegokolwiek.
Niestety rodzina Romea i Juli nie lubiły się, przez co młodzi nie mogli się widywać.
Oboje popełnili samobójstwo. Gdy człowiekowi odbiera się prawo do szczęścia, robi on wiele rzeczy by przywrócić sobie do prawo, niestety czasami nie są one dobre.
Kolejnym argumentem jest historia dziewczyny, której dotychczasowe życie przeleciało ?przed telewizorem?. Widać było, że nie jest szczęśliwa w takim życiu.
Nie miała przyjaciół dzięki którym byłaby szczęśliwa, jej życie nabrałoby sensu, mogłaby przeżywać wiele zwariowanych chwil. Nie posiadała przyjaciół którzy w trudnych momentach byli by przy niej i dzięki którym czuła by się potrzebna i żyła ze świadomością, że ma na kogo liczyć i nie jest sama.
To jest właśnie szczęście które daje człowiek drugiemu człowiekowi.
Brakowało jej tego. Czuła jak każdy niej mija jej na bezsensownym nie robieniu niczego, popadała w coraz większy smutek.
Kiedy poszła do nowej szkoły, powoli zaczęła otwierać się na ludzi, po jakimś czasie zyskała przyjaciółkę i nowych znajomych. Zauważyłam, że częściej się uśmiechała ponieważ miała z kim dzielić się swoimi losami, nawet sama obecność przyjaciółki i znajomych sprawiała jej radość.
Zgadzam się z postawioną tezą, że człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia, bo czym byłoby życie dla człowieka gdyby został odizolowany od ludzi. Pozostawiony sam sobie ?umarłby? z nudów, z nie możności podzielenia się swoją opinią na różne tematy, porozmawiania. Taki człowiek czułby pustkę, z braku bliskości innych ludzi.
Nawet kłótnie czy rozmowy ?o niczym? wpływają na naszą psychikę, choć nie zdajemy sobie z tego do końca sprawy. Drobne gesty innych ludzi które mówią, że nie jesteśmy im obojętni, sprawiają nam radość, a za tym idzie chęć pomagania innym i życia w pełni zadowoleniu, ponieważ każdy człowiek chcę być szczęśliwy i czuć się potrzebny.