Ubóstwo

Bezrobotny – to osoba, która nie jest zatrudniona i nie wykonuje pracy zarobkowej, a jednocześnie jest zdolna do podjęcia pracy w pełnym wymiarze czasu pracy,jest to człowiek, który chce pracować i aktywnie szuka pracy, ale nie może otrzymać zatrudnienia przy istniejących stawkach płac.
Stopa bezrobocia – jest miarą bezrobocia, ale oblicza się ją jako stosunek liczby bezrobotnych do liczby stanowiących siłę roboczą i wyraża się w procentach.
Bezrobocie jest przeciwieństwem pracy i aby zrozumieć jego istotę należy przeanalizować funkcje zatrudnienia. Zatrudnienie spełnia trzy podstawowe funkcje:
1. Jest czynnikiem tworzenia produktu społecznego;
2. Jest środkiem uzyskania dochodów z pracy;
3. Jest środkiem zaspokojenia społecznej potrzeby pracy, aspiracji społecznych i zawodowych.
Bezrobocie to przesunięcie zasobów pracy ze sfery wytwarzania, czyli działalności zamierzonej i społecznie użytecznej, do sfery bierności zawodowej. Ludzie bezrobotni nie wytwarzają żadnych produktów i nie uczestniczą w procesach pracy, natomiast uczestniczą w procesach podziału produktów wytwarzanych przez innych, pracujących. Sytuacja taka nie przynosi satysfakcji społecznej a wręcz przeciwnie, prowadzi do utraty podmiotowości, statusu i godności ludzi bezrobotnych.
Gdy pojawiają się w gospodarce osoby bezskutecznie poszukujące przez pewien okres pracy, zjawisko to nazywamy bezrobociem. Wielkość bezrobocia mierzy się stopą bezrobocia, która wyraża procentowy udział liczby ludności pozostającej bez pracy do ogólnej liczby siły roboczej. Siła robocza to liczba osób niezdolnych do pracy lub niewyrażających chęci podjęcia pracy. Pojęcie siły roboczej można utożsamiać z pojęciem: ludność zawodowo czynna.