Tren Fortynbrasa

Twórczość Szekspira, a wśród niej Hamlet stanowi najbardziej niezaprzeczalne osiągnięcie literatury europejskiej. To utwór, do którego sięgali znani twórcy późniejszych epok. Jest wśród nich także Herbert, który zajął się bardziej nie samym Hamletem, lecz tym co dzieje się po jego śmierci. Stworzył w ten sposób jakby dalszy ciąg utworu dostosowany do dramatu.

Postacią główna jest Fortynbras, będący szekspirowska postacią epizodyczną, którą Herbert wydobywa z cienia. Poeta dokonuje interpretacji postaci stawiając ją w centrum swojego utworu. Tren ma wprawdzie charakter monologu Fortynbrasa, którego adresatem jest nieżyjący Hamlet, lecz prowokuje on do struktury dialogu miedzy królem norweskim, a „milczącym” księciem, który sprawia wrażenie, że powiedział już wszystko, co miał do powiedzenia. Forma gatunkowa zawarta w tytule nie zgadza się z treścią utworu, ponieważ nie jest on utworem poświęconym zmarłemu Hamletowi, nie opłakuje go, nie zawiera pocieszenia. Herbert już na początku zapowiada, że będzie to rozmowa „jak mężczyzny z mężczyzną”.

W utworze pojawia się portret psychologiczny księcia Danii przedstawiany przez Fortynbrasa:
„ wierzyłeś w kryształowe pojęcia”, „nie byłeś do życia”. Świadczy to o tym, że według króla norweskiego - Hamlet wierzył w idealny świat. Te dwie postaci zupełnie różniły się od siebie, książe –marzyciel
„żyłeś ciągłymi skurczami jak we śnie łowiłeś chimery(...)
nie umiałeś żadnej ludzkiej rzeczy nawet oddychać(...)”,
obce mu były przyziemne sprawy w przeciwieństwie, do chłodnego i władczego Fortynbrasa, który wraca do interesów państwa

„(...) czeka na mnie projekt kanalizacji
i dekret w sprawie prostytutek i żebraków”.

Odległość postaci najlepiej ukazał fragment :

„Ani witać się ani żegnać żyjemy na archipelagach”.

Z kolei cytat :

„Pogrzeb mieć będziesz żołnierski chociaż nie byłeś żołnierzem(...)
to będą moje manewry przed objęciem władzy” uzmysławia nam, że Fortynbras traktuje pogrzeb Hamleta tylko i wyłącznie, jak jakiś obowiązek przed wejściem na tron Danii. W utworze brak jest z kolei jakiejkolwiek oceny, którejś z postaci. Jedynymi słowami, które zdają się być wypowiadane przez Herberta są:

„Dziś w nocy urodzi się nowa gwiazda Hamlet(...)”

Wiersz jest wierszem wolnym, brak w znaków interpunkcyjnych. Przesycony jest natomiast środkami stylistycznymi : epitetami (martwa mrówka, strącone gniazda, kryształowe pojęcia), porównaniami (dłonie leżą jak strącone gniazda), powtórzeniami (werbel werbel; cóż mogą cóż mogą).