Cechy teatru awangardowego - "Szewcy" Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Dramat „Szewcy” jest napisany w konwencji groteski:

1. Świat zdeformowany, wykrzywiony, składający się z elementów sprzecznych, karykaturalnych, przejaskrawionych.
2. Brak prawdopodobieństwa zdarzeń, umowność sytuacji rozgrywających się głównie w warstwie słownej.
3. Marionetkowość bohaterów – schematyczność wyglądu, brak reprezentatywności środowisk, z których się wywodzą, bardziej typy niż charaktery, brak prawdopodobieństwa psychologicznego, brak indywidualności języka.
4. Groteskowość języka dramatu:
a) powszechność parodii różnych stylów wypowiedzi, liczne neologizmy
b) makaronizmy, dziwaczne nazwiska, wielosłowie, hiperbole, kalambury
c) celowo zast cytany zły styl, liczneach aty, aluzje literackie, absurdalna dosłowność, cechy fonetyczne gwary, język utworu staje się mieszaniną języka literackiego, środowiskowego, gwarowego z elementami frazeologii partyjnej, terminologii naukowej, słownictwa zaczerpniętego ze świata tradycji kultury.
5. Łączenie sprzecznych kategorii estetycznych – patos i wulgarność, humor i groza, naturalizm i fantastyka.
6. Utwór ma wymowę tragikomiczną, co tworzy komizm czarny, histeryczny, brzydki, odpowiednik brzydkiego, przerażającego świata.
7. Witkacy jako prekursor teatru absurdu i egzystencjalizmu.